Να 'μαστε παλι

Τελείωσε λοιπόν και το 2011, και στο καλό να πάει.Πιο γρήγορα από κάθε άλλη χρονιά πέρασε, κι αυτό είναι που με εντυπωσιάζει φέτος.Οι μόνοι μήνες που πέρασαν απελπιστικά αργά ήταν ο Μάης και ο Ιούνιος, νομίζω για ευνόητους λόγους.Οι υπόλοιποι νερό.

Χάσαμε πολλά φέτος.Κερδίσαμε λίγους πόντους.

Είδαμε 2 φορές το The Wall και αυτό είναι highlight. Είδαμε Suvert Hoyem και Black Heart Procession και And So I Watch you from Afar (αλλά αυτό το τελευταίο μπορεί να ήταν και πέρσι τον Νοέμβρη, δεν θυμάμαι.Μετράει όμως.) εκεί στις Κάτω Χώρες και πολύ τα ευχαριστηθήκαμε. Κάναμε το πρώτο μας ΧΟΝΤΡΟ μεθύσι με ξερατά και άλλα τέτοια γραφικά.Μεγαλοκοπέλα.Στα 25 μου το θυμήθηκα, αλλά δεν βαριέσαι.Έγινε κι αυτό. Χωρίσαμε για ακόμα μια φορά, πέσαμε χαμηλά πολύ για ακόμη μια φορά.Κλάψαμε πολλές φορές.Γενικά μπορώ να χαρακτηρίσω το 2011 σαν τη χρονιά του κλάμματος-και όχι άδικα- και να είμαι και σίγουρη γι αυτό.Είδαμε σε επανάληψη για πολλοστή φορά και τους 10 κύκλους από Φιλαράκια, για να κρατηθούμε στα ίσια μας, όπως και τους Απαραδεκτους και την Ντολτσε Βίτα-αυτο που λεν ζωή γλυκιά- και μας άρεσε επίσης πάρα πολύ.Μετακομίσαμε και αλλάξαμε συγκατοίκους και πολύ γουσταρίζουμε το καινούριο σπίτι.

Γνωρίσαμε κόσμο πολύ, όμορφο κόσμο, άσχημο κόσμο, περίεργο κόσμο.Ψυχάκια και όχι μόνο.Και μάθαμε κι από αυτά.Πήρε κι ο Παναθηναικός το Ευρωπαικό στο μπάσκετ και χαρήκαμε λίγο, αλλά η χαρά ηταν μισή γιατί έλειπε ο κυρ Νίκος μου, που θα φωνάζαμε παρέα και δεν θα τον άφηνα να πάει τουαλέτα για να μην αλλάξει το γούρι.

Έγινε και πισωγύρισμα σε παλιές καταστάσεις άσχημες, τέτοιες του 2008, αλλά το καταφέραμε και ξεπράστηκε και είμαι και πολύ πράουντ για μένα.

Ακούσαμε μουσικές και νιώσαμε πολλά.

Συνειδητοποιήσαμε με σιγουριά πλέον τί είναι σημαντικό, και τί στο καλό θέλουμε από τη ρημάδα τη ζωή.Ανυπομονησία για να φύγουμε από την σκατοχώρα.Την Ολλανδία εννοώ.Και δεν ξέρω τι θα γίνει μεσα στο 12 αλλά είμαι ανοιχτή πλέον.

Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές φαίνεται μια γεμάτη χρονιά, γεγονός που δικαιολογεί την γρηγοράδα με την οποία πήρε πούλο.Ολ ιν όλ ήταν γεμάτη.Αλλά πικρή.Λείπεις μπαμπά.Πολύ.Τα χαλάει όλα.Αρκεί αυτή η απουσία να με κάνει να μην θέλω να θυμάμαι.Να πω "πάει ο παλιός ο χρόνος , ας γιορτάσουμε παιδιά" και να το εννοώ.Γεμάτη χρονιά και μαλακίες.Γεμάτη ναι.Αλλά με μαλακίες.Απαίσια.

Στον αγύριστο.

Άντε κουνήσου..

Βράδυ.Μόνη της.Γράφει γράμμα.Σε εκείνον.Έναν που γνώρισε, που πλησίασε, που της άρεσε και που νόμιζε πως "κάτι" υπήρχε..

"Ορίστε.Πάλι έχασα τον έλεγχο.Και τι κατάλαβα; Αλλά είναι αυτός ο διαρκής αγώνας ανάμεσα σε εμένα και τον έλεγχο που δεν λέει να σταματήσει..

Κάνω πρόβες το όνομά σου και όσα θέλω να σου πω.Τα κάνω πρόβες για να στα πω στα μούτρα.Τα όμορφα κατα τ'άλλα μούτρα σου, με το όμορφο χαμόγελο.Αχ αυτό το χαμόγελο.Αυτό έκανε όλη την ζημιά.Αλλιώς..

Κάτι μου πήγαινε στραβά μωρέ όταν σε κοίταγα, αλλά δεν ξέρω τι.Και μάλλον ,δηλαδή, θα είναι κάτι εντελώς ασήμαντο.

Πάντως οι λέξεις μπερδεύονται.Βγαίνουν από τα χείλη χωρίς νόημα.Μείνε ρε παιδί μου.Μην φεύγεις κι έρχεσαι.Θέλω να σε μάθω.

Καλά, λύση σίγουρα δεν υπάρχει.Κι ούτε  κανένας τρόπος για να είμαι σίγουρη γιατί ήρθαν έτσι ανάποδα όλα.Αμφιβολίες.Με κουράζει τρομερά αυτό, ξέρεις.Νιώθω..Πώς το λένε;..Χωρίς έμπνευση.

Μυαλό και καρδιά σε μάχη διαρκή, και εκεί είναι που χάνεται ο έλεγχος.Τσουπ! Να 'τος πάλι..Η λογική μου κομμένη σε εκατομμύρια κομματάκια.Γαμώτο.

Ξυνίλα.Ναι αυτό είναι.όλα είναι ξυνά.Και θέλω να έρθεις για να γλυκάνεις πάλι τις μέρες.Τα πρωινά, τα απογεύματα..

Μείνε ρε παιδί μου.Πες το και κάνε το!Μόνο κόψε αυτό το πήγαινε-έλα!Κουράστηκα..

Μ."

ο τελευταιος χρόνος.

Ίσως αυτό να ήταν το καθιερωμένο μου ποστ "απολογισμού" που κάνω κάθε Δεκέμβρη τα τελευταία χρόνια.Ναι μάλλον αυτό θα έπρεπε να είναι.όλα δηλαδή που έχω τώρα στο κεφάλι μου έτσι δείχνουν.Αλλά δεν μου βγαίνει ρε παιδάκι μου.Δεν μου βγαίνει να το κάνω όπως τις άλλες χρονιές.Κατηγορίες και απολογισμός και κουραφέξαλα.Καθόλου.Ε δεν το κάνω.Τουλάχιστον όχι σήμερα.

Μπορεί να φταίει ότι διάβασα και το περσινό αντίστοιχο ποστ.Και μου φάνηκε θλιβερό.Θλιβερό και σινάμα αστείο.Το τι μαλακίες έλεγα για να τις πιστέψω έγώ πρώτη και καλύτερη, δεν περιγράφεται. Με την τοτινή μου κατάσταση και τύφλα-φάση δεν βλέπω μπροστά μου- θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να γελάσει μέχρι δακρύων.Ας είναι.

Φέτος, πολύ πιο προσγειωμένη,πιο δυνατή και ούσα κυριολεκτικά και ουσιαστικά έναν χρόνο μεγαλύτερη γράφω αλλιώς.Γι αυτό και δεν μου κάνει αίσθηση να ακολουθήσω το παλιό "φορμάτ". 

Σχεδόν μήνας πριν να τελειώσει το 2011.

Μπορεί να είναι και νωρίς, αλλά δεν με ενοχλεί, ίσως γιατί ξέρω ότι all in all τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα.

Μπαίνει λοιπόν το 2011 πέρσι, με μια πικρία, μια μαυρίλα, μια γαμησέμαςτώρα αίσθηση.Και κόβουμε 2 βασιλόπιτες και τυχαίνει το φλουρί στον ίδιο άνθρωπο και τις 2 φορές.Και λες "Όχι, δεν είναι τυχαίο.Θα είναι ο άνθρωπος της χρονιάς!" και χαμογελάς.Και τελικά ήταν.Αλλά όχι όπως ήλπιζες και περίμενες..Πρώτο και κύριο μεγάλο, τιτανοτεράστιο φέιλ.Τόσο που δεν το χωράει ακόμα το μυαλό σου, και είναι ικανό να σε κάνει να σταματήσεις ΕΔΩ αυτό το ποστ και να δηλώσεις ότι τίποτε άλλο δεν έχει σημασία φέτος.

Απώλειες πολλές είχε το 2011. Η πρώτη και μικρότερη ήρθε κάπου τον Φλεβάρη.Χωρισμός από τον γκόμενο.Κλαιν.Έτσι λέω τώρα.Μην αρχίζετε να μου θυμίζετε πόσο καιρό έγραφα με μικρά γραμματάκια για εκείνον.Τι να κάνουμε, που ήταν αρκετά σημαντικός και θεοποιημένος ίσως κι αυτός και η σχέση και πόνεσε γαμώτο.Αλλά είπαμε κλάιν.Γιατί Η δεύτερη και τιτανοτεράστια απώλεια ήρθε πριν 7 μήνες.3 Μαϊου.Και όλα αδειάσανε.Και αυτό από μόνο του είναι ικανό να αδειάσει όλα τα άλλα.Κι άλλες απώλειες είχαμε.Αμελητέες όμως.Δενα ξίζει καν να τις αναφέρω.Τελος.

Ήρθαν και συνειδητοποιήσεις για τα άτομα που σε περιβάλλουν.Και ήταν κι απο αυτές που δεν κρατάς κακία.Αλλά πικραίνεσαι.Στην αρχή μόνο, γιατί μετά, αφού φύγει το "μα πώς" , καταλαβαίνεις πως ο καθένας μέχτρι ένα σημείο μπορεί.Κι εκεί μένεις.Και ξέρεις πια τι να περιμένεις.Θετικό.Θετικότατο.Προσδοκίες από κανέναν.Ούτε καν από τον ίδιο σου τον εαυτό.Γιατί στανταράκι είναι πλέον ότι θα την πατήσεις.

Κι ε΄δω σταματώ.Δεν είχα να πω και τόσα τελικά για αυτή τη χρονιά.Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο αυτό.Φλυαρώ περισσότερο ίσως.Σε λίγες μέρες επιστρέφω στην Ελλάδα για Χριστούγεννα.Χωρίς καμιά προσδοκία.Αλλά με ανυπομονησία.Και βλέπουμε..

εδω στο σπιτι

Αναρωτιέμαι αν έχω παραμεγαλώσει ή αν είμαι βαρετή.Απολαμβάνω πολύ τα βράδια στο σπίτι μας.Περίεργο μου φαίνεται τώρα που το διαβάζω. Πέρσι το ολλανδικό βράδυ μου φαινόταν αφόρητο.Μου φαινόταν αφόρητη η μέρα από την ώρα που τελείωναν τα μαθήματα.Να μην θέλω να γυρίσω σπίτι-τι σπίτι..στο κουτί δηλαδή- και να προσπαθώ να βρω τρόπους να μείνω έξω..Και το κρύο να σε κοκαλώνει και να μην ξέρεις τι να κάνεις.Και νύχτα από νωρίς.

Φέτος είναι τόσο αλλιώς.Το να μείνω σπίτι, μόνη ή μαζί με την Θ., πίνοντας λίγο κρασί (φτηνό κατά κανόνα, όσο τα οικονομικά επιτρέπουν) ,ακούγοντας μουσικές, διβάζοντας ένα βιβλίο μου φαίνεται απολαυστικό.Δεν είναι ότι μόνο αυτό ζητώ.Αλλά το αγαπώ.Είναι μια όμορφη διαδικασία.Αυτό.

Τι συμβαίνει λοιπόν;Ρε μεγάλωσα πριν από την ώρα μου; Μπα.Απλά έτσι μ αρέσει.Πώς να το κάνουμε.

Αυτό και τέλος.Δεν ξέρω να πλέκω.Η Θ. ξέρει.

Εμένα μου αρέσει να χάνομαι στον κόσμο μου και στην μουσική μου.Να ακούω και να μαγεύομαι και να σκέφτομαι όμορφιες.

Έχω δίπλα μου stroopwafles με κανελένια γεύση.Ειδική κατηγορία που βγάζουν εδώ για τον Sinter Clas.Αυτός είναι ένας τύπος, ο Αγιος Νικόλαος δηλαδή, που έρχεται τώρα στις 5 του Δεκέμβρη (παραμονή αγιου νικολαου) με έναν μαυρούλη υπηρέτη-βοηθό-κλοουν/παλιάτσο/γελοτοποιό και μοιραζει δώρα.Σαν τον Αγιο Βασιλη.Είναι λίγο ηλίθιοι οι Ολλανδοι.Τα χουμε πει αυτά.

Είναι 10:22 ώρα Ολλανδίας.Και ακούω μουσικές.

Το κρασί μου σχεδόν το έχω τελειώσει.

Καθόμαστε στο τραπέζι και τα πόδια μου φτάνουν μέχρι την καρέκλα της Θ. (όχι δεν είναι τόσο μακριά.Απλώς καθόμαστε κοντά.). Μου λέει να πω ένα τραγουδάκι και της λέω το κοκοράκι.Μιλάει το κρασί υποθέτω.Βαριέμαι τώρα και σταματάω να τραγουδάω.

Μια στίβα ρούχα περιμένει για σιδέρωμα.Σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι.

Θα ακολουθήσουν ποστ ανασκόπησης για το 2011.Την γαμημένη αυτή χρονιά.Και αυτή η τελευταία πρόταση ήταν το sneak preview.

Sivert Hoyem @ Den Hague/Crossing Border Festival

Ε λοιπόν ήρθε η μέρα, το Σάββατο δηλαδή και πήγαμε και είδαμε τον υπεροχότατο Sivert Hoyem!

Μόνο μια ωρίτσα έπαιξε-τα πλαίσια του φεστιβάλ βλέπεις- αλλά ήταν υπέροχος.Φυσικά δεν μας έφτασε, αλλά να μου πεις, και όλο το βραδυ να έπαιζε σιγά μην μου έφτανε.Δεν θα πω πολλά,ένας δυναμικός και σινάμα τρυφερός όποτε έπρεπε ερμηνευτής, η υπέροχη χροιά του να σε ταξιδεύει, και η μορφή του να σε μαγεύει.Εμένα τουλάχιστον!

Όσοι είστε Ελλάδα, αρχές Δεκέμβρη θα είναι σε Αθηνα και Θεσσαλονίκη!Να πάτε.Και 30 Νοέμβρη Γιάννενα.Αντίο

βανίλια υποβρύχιο

Την φράση "με πλάκωσε το πάπλωμα" νομίζω την άκουσα πρώτη φορά όταν πήγαινα Β' Δημοτικού, από την δασκάλα μου , την Κυρία Χάρις.Είχαμε τα θρανία τοποθετημένα σε Π και καθόμουν με την Αμαλία ακόμη.Δεν θυμάμαι γιατί το είχε πει αυτό η κυρία Χάρις.Μάλλον θα είχε αργήσει επειδή παρακοιμήθηκε.Δεν ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι ότι το σκέφτηκα σήμερα το πρωί όταν ξύπνησα καθυστερημένα.Πολύ.Το ξυπνητήρι χτύπησε.Και εγώ το έκλεισα.Κι έκατσα για λίγο κάτω από το πάπλωμα.Έτσι για να σκεφτώ ότι πρέπει να σηκωθώ και να φτιάξω πρωινό και να βρω τι θα βάλω.Και μέχρι να το σκεφτώ όλο αυτό είχε πάει 9:30.Πάει το πρώτο 2ωρο.Άντε να ντυθείς τώρα και να βγεις στον 1 βαθμο.Κοίταγμα στον καθρέφτη.Σιγά μην βαφτώ.Δρόμο.Μουσική στ'αυτιά και η κυρία Χάρις σαν εικόνα.Ξουτ.

Μεσημέρι στην βιβλιοθήκη.Είναι και ο Π. εκεί και με ρωτάει τι θα κάνω μετά.Δεν έχω και πολύ όρεξη να του πω.Ξεμπερδεύω με ένα "δεν ξέρω, πάρε με τηλεφωνο όταν τελειώσεις".Βάζω ξανά ακουστικά στα αυτιά.Ο Δημήτρης Χορν στην "Κάλπικη Λίρα" ζωγράφιζε το πορτραίτο της αγαπημένης του, την έκφρασή της όταν του έλεγε Σ'αγαπώ. Και αυτό ήταν το έργο της ζωής του.Και δεν το πούλησε σε κανέναν.Κι εγώ είμαι πολύ ρομαντικιά η καημένη.Και αναρωτιέμαι πού στα κομμάτια είναι ο Χορν μου.Θα σε βρω ρε πούστη.Πού θα μου πας.

Διαδρομή για σπίτι.Μουσική στα αυτιά, φυσικά, και ένα μηχανάκι περνάει ξυστά από δίπλα μου.Ουπς!Δεν σε άκουσα φιλαράκο!Σκασίλα μου, ακόμα όρθια είμαι.Πεινάω.Η ώρα έχει πάει 4 παρα δέκα και δεν ξέρω τι να φάω.Μακαρόνια.Βράζω λίγα.Και κάνω το υπεργεύμα που είχα να ετοιμάσω από την διπλή εξεταστική του Σεπτέμβρη του 2006.Μακαρόνια με κέτσαπ και τυρί.Στο σπίτι της Γ.Τι άλλο θα μπορούσαν να φάνε 8 άτομα που δεν είχαν και πολλά λεφτά πάνω τους.Γιο! Και διάβασμα "Σχεδιασμός Βάσεων Δεδομένων"-Γιαννακουδάκης.Κρητίκαρος λεβέντης και καραμπουζουκλής , αλλά όχι σαν τον μπαμπά μου.Τους θυμήθηκα όλους αυτούς σήμερα, με αφορμή τα μακαρόνια.Κι έριξα μπόλικη κέτσαπ από πάνω και τυρί.Και την έκανα ταράτσα που λέμε.

17 του Νοέμβρη σήμερα,το πολυτεχνείο δεν ήταν γιοτή και  σε 28 μέρες θα είμαι Ελλάδα.Κιθαρίτσα και έπαιξα μέχρι και το γελαστό παιδί.Γραφικότητες χωρίς τέλος.Αλλά μου καλάρεσε.

Καναπές και φλισένια κουβερτούλα.Κλείνουν τα μάτια και βλέπω την Μόνα (μια γκόμενα που είχε ο Ρος στον 8ο κύκλο από τα φιλαράκια) με ένα πολύ στυλάτο χτένισμα στα μαλλιά, σαν να τα έχει κατσαρώσει με τοστιέρα.Και φοράει μωβ σκιά.Κι εκείνη την ώρα η Θ.κατεβαίνει με θόρυβο τα σκαλιά και εγώ ξυπνάω και παω να λουστώ γιατί αύριο έχω παρουσίαση σε έναν καθηγητή που θέλω για σουπερβάιζορ στην διπλωματική μου.Μην ρωτήσει κανείς τι δουλειά έχει το λούσιμο.Εγώ έτσι νιώθω καλά.Άσε που κρυώνω κιόλας πολύ εκείνη την ώρα και μόνο το ζεστό νερό μπορεί να με συνεφέρει.Και την υποθερμία μου πού την πας;Πουθενά.Πού νατην πας κι εσύ.

Ξέρω γω.

Βανίλια υποβρύχιο στο τραπέζι.Χρόνια και ζαμάνια.Ανάβυσσος, ποτήρι γεμάτο νερό.Μαργαρίτα, Ελένη, Βασούλα, Γιωργάκης.Τα κουτάλια δίνουν και παίρνουν και ο θείος Στέλιος κάνει δουλειές αγροτικές μαζί με τον μπαμπά.

Πολλά είπα πάλι.Και δεν ξέρω γιατι.Thing go better with a little bit of razzmatazz.

Μπορεί να είναι άσχετο.Μπορεί και όχι.

Ενα χειμωνιάτικο πρωί

Κρύο σήμερα, όχι αστεία. 0 οι βαθμοί του Κέλσιου ή 32 Φαρενάιτ για τους επιστήμονες της παρέας, το πρωί που ξεκίνησα από το σπίτι.Τώρα έχει μια ηλιούμπα ΝΑ και έχουν γίνει 8 οι βαθμοί.Αλλά κρύο.Πολύ.

Η μέρα προβλέπεται ζόρικη,και το σάουντρακ περιλαμβάνει πολύ Sleepin Pillow (μουσικός οργασμός αυτή η μπάντα κατά τη γνώμη μου-μιλώ χωρίς ίχνος προκατάληψης) και λίγο ΧΦ για να ανεβαίνουμε όταν πέφτουμε και δεν μπορούμε να σηκωθούμε.

Το countdown για να γυρίσουμε Ελλάδα έχει πιάσει πλέον 31 και σήμερα, και εγώ σε ρόλο φαντάρου μετράω ανάποδα και ταυτόχρονα ασχολούμαι με πολλά άλλα πράγματα.

Στην Ελλάδα γίνεται της πόρνης, ο κυριος Παπαδήμος μας βγήκε κάπως δεξιούλης (σώπα καλέ-ούτε που το χα φανταστεί).Πιο σκατά κι από σκατά μάλλον θα πάνε όλα κι ας λέμε εμείς για αισιοδοξίες και χαμόγελα και όλα θα πάνε καλά.Α ρε πατέρα. Έτσι ακριβώς τα είχε προβλέψει ο Νικάκης.

Μπούρδες.

Αντιμέτωπη με έναν απροσάρμοστο συμφοιτητή που ντρέπεται να κάνει παρουσίαση, δεν μπαίνει σε ασανσέρ αλλά δεν ανεβαίνει και από τις σκάλες πάνω απο 3 ορόφους, που φοβάται να μην χαθεί σε απόσταση 50 μέτρων.Και να αναρωτιέμαι εγώ, και με το δίκιο μου, πού πάω και τους πετυχαίνω.Πέρσι το Ρωσάκι, φέτος το Βουλγαράκι με το μαλλί Κότσιρα-ίσιωμα με πιστολάκι.

Και η Μαργαρώ να πρέπει να συνενοηθεί.Ματαιος κόπος φίλοι μου.

Σε  5 μέρες έχουμε Sivert Hoyem στην Χάγη οπότε στο σάουντρακ της μέρας θα προστεθεί και αυτός διότι τα σπάει απεριόριστα.Κι αυτόν να τον  ακούσετε.Μαγεύει.

Ανυπομονησία για την συναυλία και έπειτα χαλαρό ΣΚ στο Ντελφτ με την ελπίδα να περάσουμε όμορφα.Παίζει και Ντέρμπι μπασκετικό και ποδοσφαιρικό θαρρώ.Πολλά γεγονότα μαζεμένα σε ένα ΣΚ. Έτσι για να περνάνε οι μέρες και να φτάνουν οι διακοπές,Και  να μπορεσω επιτέλους να τραγουδήσω με δυνατή φωνή "Ό,τι μπαινει και δε μπαίνει βάλτο στο σακουβαγιαζ".

που λέει ο λογος

Μέσα στα αμπεμπαμπλομτουκιθεμπλομ για να βρεθεί ο νέος πράιμ μίνιστερ της Ελλάδας είχα κι εγώ τα δικά μου.Και ποιος χέστηκε δηλαδή θα μου πεις, αλλά έτσι κουβέντα να γίνεται. Ποτέ δεν εντόπισα τι ακριβώς μου έφταιγε/φταίει.Το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι ο κάφες το πρωί ήταν άνοστος και δεν νομίζω ότι έφταιγε το γάλα που είχε πάρει η Θ. και ήταν 0% balance , ούτε οι εξετάσεις.

Σήμερα δεν έβαλα ξυπνητήρι.Ένιωσα ενοχές, αλλά όταν ξύπνησα για τουαλέτα και είδα την ομίχλη, σταμάτησα αυτομάτως να τις νιώθω και είπα να αγκαλιάσω ξάνά το μαξιλάρι και να του πω πως το αγαπώ πολύ και πως σημερα που οι υποχρεωσεις μου είναι πολύ λιγότερες θα γίνω πιστή του φίλη.

Αργότερα ο καφές που έφτιαξα είχε μια κάποια γεύση.Το γάλα άλλαξε, οι εξετάσεις πέρασαν, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν ήταν αυτός ο λόγος.όχι ότι ξέρω ποιος είναι.Μπορεί ο Ήλιος που είναι στον Σκορπιό.Τι λέω και δεν κόβω τα χέρια μου;

Δεν ξέρω λοιπόν.Δεν ξέρω τίποτα. 

Μίλησα με τα κορίτσια χθες.Σκαιποτηλεφώνημα από το σπίτι της Α. Ήταν κάπως σαν να πίναμε καφέ μαζί και μου άρεσε.Μόνο που δεν μπορούσα να τις αγκαλιάσω και να τις νιώσω.1-0. Μετά με πήρε η Ε. Χαζογελάγαμε και μιλάγαμε και κάναμε πάλι όλες εκείνες τις ανόητες αναλύσεις μας, που κάθε φορά μια από τις 2 τις έχει ανάγκη. Και ήταν καλά.Έκλεισα χαμογελώντας.Αλλά και πάλι.Δεν μπορούσα να την νιώσω, να την αγκαλιάσω ούτε να τις χώσω μια μοήυτζα όταν έλεγε μπούρδες. Μετά ήταν η σειρά του Μ. Από την άνοιξη είχαμε να μιλήσουμε στο μσν.Αυτός κι αν μου λείπει.Δεν λέω αλλά, γιατί δεν με παίρνει τώρα.Πολλά είπαμε και η κωλοζωη τα φέρνει όπως γουστάρει.Τέλος σειρά είχε η αδερφή μου.Που ήταν σκατά κι εγώ απολύτως ανίκανη να κάνω το παραμικρό και το αυτονόητο, να την αγκαλιάσω, να την φιλήσω και να της πω 2-3 μαλακίες για να γελάσει.Και αυτό είναι το σκάιπ, το μσν, το ίντερνετ γενικότερα και οι αποστάσεις.Και σκέφτομαι πως με τον Κ. πολλά δεν έχουμε πει, ακόμα περισσότερα δεν έχουμε κάνει , και ούτε καν τον βλέπω.Και ούτε καν έχει γίνει εκείνος ο οποίος ούτε εγώ η "ό,τι" του.ήπως είναι καλύτερα έτσι; Μήπως αν ήταν αλλιώς αυτά που τώρα είναι έτσι θα ήταν  χειρότερα; Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα,Εμένα μου βγαίνει .ίσως και να το μετανιώσω αυτό που λέω τώρα, αλλά μάλλον είναι κάπως αλήθεια.Και θα δείξει στην πορεία.Όπως όλα.Ο Μ.χθες μου είπε "Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει" και είχε δίκιο,διαπιστωμένο αυτό, ντε φάκτο.Από πέρσι το νιώθουμε. Λες γι αυτό ο καφές σήμερα να είχε γεύση; Σας αποχαιρετώ με αυτό το ρητορικό ερώτημα και με την Λάκτα που μου έστειλε η μαμά μου.

Σουπερό Βράδυ

Έβαλε απότομα κρύο.Και γύρισα σπιτι παγωμένη, με μύτη κόκκινη και κρύα.Ντους ζεστό και λίγη απογευματινή ξάπλα.Όταν η πείνα χτύπησε κόκκινο, κι επειδή το ψυγείο λίγα περιείχε λόγω οικονομικής στενότητας αυτο το ΣΚ,  έφτιαξα μια πανυπεροχότατη σούπα-φιδέ λαχανικών της οποίας τη συνταγή θα παραθέσω.Όχι ότι είναι κάτι το δύσκολο.Κοινότοπη θα την έλεγα και συνηθησμένη.Αλλά θα την γράχω γιατί μπορώ.

Πάμε.

Η συγκεκριμένη σουπίτσα ενδείκνειται για μεγάλη πείνα, καθώς γίνεται γρήγορα.

Παίρνουμε λοιπόν τα λαχανικά μας , τα πλένουμε και τα καθαρίζουμε.Εγώ χρησιμοποίησα μπροκολο, καρότα, πατάτες, σέλινο, κρεμμύδι.Δεν είχα κολοκύθι, αλλιώς θα έβαζα.Του πάει.Κόψτε τα μικρά κομματάκια τα λαχανικά σας, κυρίως τις πατάτες και τα καρότα, για να βράσουν πιο γρήγορα.

Αφού λοιπόν τα κόψετε,ρίχτε τα στην κατσαρόλα και αφήστε τα να βράσουν.Ωραία; Ωραια!Αλατοπιπερώστε κιόλας, βάλτε και λίγο λαδάκι, να μη είναι νερομπούλι.

Μετά πάρτε μια ντομάτα και τρίψτε την.Και ρίχτε την κι αυτή μέσα, αλλά αφού έχουν σχεδόν γίνει τα λαχανικά σας. Εναλλακτικα μπορείτε να βάλετε πουμαρό ή τελος πάντων κάποιον πελτέ τομάτας, εγώ προτιμώ την "φρεσκια" ντοματούλα, ειναι πιο μυρωδάτη.Αυτό ιδανικά παντα, γιατι εδώ στην Αιντχόφα οι ντομάτες ειναι του κώλου..αλλά λέμε..

Τώρα πρέπει να έχουν βράσει τα λαχανικα,ε; Βγάλτε λοιπόν περίπου το 1/3 απο αυτά σε ένα πιατάκι και λιώστε τα με ένα πιρούνι.Πανεύκολο.Είναι πολύ μαλακά ήδη.Τώρα ρίχτε τα πάλι μέσα να δέσουν με το ζουμάκι.Τέλος ρίξτε μέσα λίγο φιδέ.Μπορείτε και ρυζάκι ή τελοςπάντων ότι άλλο σουποζυμαρικό προτιμάτε..

Μόλις γίνει κι αυτό ή σουπίτσα σας είναι έτοιμη.

Βαθύ πιάτο, κουτάλι και για συνοδεία παξιμάδι ή ψωμάκι..Γίνατε!!!!

Νόστος

Κοιτώντας έξω από το παράθυρο της βιβλλιοθήκης την λιακάδα.Είναι σαν άνοιξη.Ήλιος μετά την χθεσινή βραδυνή βροχή.Σταγόνες στα τζάμια, γαλάζιος ουρανός και λίγα σύννεφα.Το TU/e μοιάζει συμπαθές.Είναι σαν άνοιξη, μόνο που ο καφές είναι νερουλός και το κτίριο λυόμενο.Σαν την τροχοβίλα της θείας της Άννας στην Παιανία πριν φτιάξουν το σπίτι.Όταν ήμασταν μικρά.Με τον Γιώργο και τον Χρήστο κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο.Εκείνοι στην κουκέτα κι εγώ σε ένα ψηλό ντιβάνι δίπλα από το παράθυρο.Και ο Χρήστος να έρχεται και να το κλειδώνει γιατί φοβόταν μην μπει ο Μπάμπουλας.Εγώ δεν φοβόμουν.Μάγκας!

Και ξύπνημα το Σάββατο μέσα στην ζέστη της ξυλόσομπας και γάλα εβαπορέ με καοτόνικ για να γίνουμε σούπερ δυνατοι.Παιδικά στην τηλεόραση και παιχνίδι στην αυλή.Άνοιξη!

Και μετά καλοκαίρι.Ο Γιώργος και ο Χρήστος σταθεροί.Να μεγαλώνουμε μαζί σαν αδέρφια.Τσακωμοί!Τσακίσου φύγε!Κλάμα εγώ, τρέχω σπίτι.Αυτοί σκάβουν λάκο στην αυλή του παππού.Ο Χρήστος έρχεται, με βρίσκει και μου λέει συνομοτικά "Εγώ είμαι με το μέρος σου!Είμαι κατάσκοπος!Πρόσεχε, ο Γιώργος και ο Κώστας σκάβουν λάκο για να πέσεις επειδή είσαι κορίτσι!"..Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες.Η Χρυσούλα,η φίλη μου τότε στο χωριό είχε να σφουγγαρίσει, να καθαρίσει πατάτες, ακόμα και να μαγειρέψει.Δεν ερχόταν να παίξει μαζί μας.Ήλιος.Ντάλα μεσημέρι.Στο σπίτι η γιαγιά η Ελένη κόβει ντοματοσαλάτα και έχει φτιάξει λαδερό.Ο παππούς ο Μιχάλης λύνει σταυρόλεξο και η μαμά στρώνει τραπέζι.Στην αυλή , που ακόμα έχει σκιά. Ό ήχος από τα πιρούνια που χτυπάνε στα πιάτα, οι περαστικοί και το "κοπιάστε" του παππού.

Και τώρα έχουν περάσει χρόνοι 20, μπορεί και παραπάνω.Και στο Αιντχόβεν η λιακάδα σε προτρέπει για χαζοκουβέντες εκεί που βαράει ο ήλιος.Αλλά τίποτα άλλο.Ούτε παιδικά,ούτε Γιώργος και Χρήστος ούτε κοπιάστε όταν τρως.Ξανθοί μαντραχαλάδες και νταρντάνες τριγύρω.Κι όμως έχει λιακάδα ακόμα και αυτό είναι ωραίο.

Παδί δεν είσαι.Άλλαξες; Ή όχι;

Λείπει ο ήλιος της Ελλάδας και τα μέρη που μεγάλωσες.Κι ας μην θες να πας στο χωριό πια.Παράδοξο.Χρώματα.Χαρά.Νόστος!

time flies..

Καιρό είχα να σου μιλήσω.Δεν ξέρω γιατί.Σε έβλεπα και τα βράδυα στον ύπνο μου.Κάναμε βόλτα στο χωριό, εγώ, εσύ και η Ελένη.Εσύ και οι κοράκλες σου.Αλλά τι λεω..εκεί ήσουν..ξέρεις..

Και για τον Παναθηναϊκό στα είπα τα νέα.Καλά, δεν ξέρω αν θα σου φανεί περίεργο, αλλά έχω χάσει εντελώς το ενδιαφέρον μου για τα αθλητικά πλέον.Λές και έφυγε μαζί σου.Τι να πω.Αυτά είναι βλακείες όμως..Χαζομάρες.

Ξέρεις κάτι; Μου λείπεις. Μάλλον το ξέρεις δηλαδή, το έχω πει και τόσες φορές.Αλλά είναι η αλήθεια.Σκέφτομαι στιγμές.Το πρόσωπό σου.Το γέλιο σου.Τις κινήσεις, το περπάτημά σου. Θυμάμαι με ακρίβεια κάθε λεπτομέρια πάνω σου.Την κάθε γραμμή του προσώπου σου.Τα χέρια σου.Τα δάχτυλα των ποδιών σου.Τα μάτια σου.Το χρώμα τους.Ζήλευα που δεν το είχα.Είχα όμως τα μαλλιά και τα μυαλά! Έτσι έλεγες!Αυτό ξαναπές το!Ειδικά στα μυαλά..Τάλε Κουάλε..

Γενικά είμαι καλά.Αυτό μάλλον το βλέπεις.Παθαίνω τα γνωστά μου κάποιες φορές.Τρώω τις φρίκες μου ακόμη.Ξέρεις εσύ.Τις καταλαβαίνεις.Πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι μπορεί να σε απογοητεύω.Σκέφτομαι την εικόνα σου και θυμώνω με μένα..

Έχει περάσει μισός χρόνος..Τίποτα δεν είναι διαφορετικό μέσα μου.Σιγοβράζουν όλα όπως και τότε.Ίσως πιο ήπια.Πιο συνειδητοποιημένα.Αλλα σιγοβράζουν.Όπως τότε.Όπως εκείνη την μέρα που δεν ξεχνάω.Ούτε την επόμενη.Ούτε καμία.Σφηνάκια κονιάκ με την Ελένη μέσα στον ήλιο.

Όλα είναι αλλιώς.Η μαμά προσπαθεί το 2 σε 1.Της λείπεις.Δεν ξέρω τι λέω.Το 'χασα.

Βρέχει.'Εχω γίνει μούσκεμα.Θυμάσαι εκείνη την πορεία του Νοέμβρη του 2008;Μούσκεμα και οι 2.Είχες το μηχανάκι κοντά στην πρεσβεία.Ανεβήκαμε και γυρίσαμε σπίτι παρέα.Ολόβρεχτοι.Παγωμένοι.Κουρασμένοι.Τόσο χαρούμενοι όμως.Μέσα στα καλαμπούρια.Όπως και τότε που γυρνάγαμε από το γήπεδο.Μπάσκετ.Είχαμε χάσει,μας έπιασε βροχή στον γυρισμό.Λούτσα."Και βρεγμένοι και χαμένοι" μου έλεγες γελώντας..Γέλαγα κι εγώ.Μετά φάγαμε ψαρόσουπα.

Αν αρχίσω δεν θα τελειώσω ποτέ..

Σταμάτησε η βροχή.Κρυώνω όμως.Και στο μηχανάκι μας κρύωνα.Έβαζα όμως τα χέρια μου στις τσέπες σου και ακουμπούσα το κεφάλι μου πάνω σου..Να αυτά είναι..

Πόσο μου λείπεις..Καιρό είχα να σου μιλήσω.Να σου γράψω.Είμαι τόσο μακριά.Να έρχεσαι.Το βράδυ στον ύπνο μου.Να τα λέμε.Να σε αγκαλιάζω.

Έχουν μαζευτεί τόσα που θέλω να σου πω.Να μου πεις την γνώμη σου.Έλα.Αφού εσύ θα μου τα λύσεις πάλι όλα.Δεν φοβάμαι τίποτα..

τα μαγειρευτά

Για τα φαγητά τα μαγειρευτά θα μιλήσω.Ξέρεις μωρέ..αυτά που δεν είναι της ώρας και που τα έχουν έτοιμα στις ταβέρνες και στα φέρνουν αμέσως.Όχι μπριζόλες και παϊδάκια και ψαρονέφρι και τα ρέστα.

Αυτά που πουλάνε στα διάφορα μαγειρεία και που τα φτιάχνει (ή έφτιαχνε ) η γιαγιά σου τόσο συχνα..Κατάλαβες;Α μπράβο!

Τα μαγειρευτά φαγητά λοιπόν ασκούν μια περίεργη γοητία πάνω μου.Και ίσως όχι μόνο πάνω μου.Αλλά και πάνω σε πολύ κόσμο..Πας λοιπόν στο μαγέρικο εκεί στα Εξάρχεια το μεσημεράκι και πεινάς και έχει μπροστά σου ένα διωράκι μέχρι να ξαναπάς για μάθημα.Και στέκεσαι μπροστά στην βιτρίνα και δεν ξέρεις τι να διαλέξεις..Έχεις όμως την τρομερή ευχέρια να μπλέξεις ό,τι θες.Ας πούμε..Βάλε μου αράκα με κοτόπουλο.Ή μοσχάρι με ρύζι.Ή μπάμιες με μακαρόνια (Αυτό αν είσαι λίγο πιο αρρωστάκι)..Ωραία πράματα.Και στο σπίτι..όταν τα φτιάχνει η μαμά σου ποτέ δεν ενθουσιάζεσαι!Γίγαντες.Μπάμιες.Μακαρόνια με κιμά (Εδω χαίρεσαι, νταξ)..Θυμάμαι πολλά μεσημέρια που γυρνούσα από το σχολείο στο μαγαζί των γονιών μου και ρώταγα.."μαμααααα..τι φαί έχουμε..;;;;" .Πείναγα δαιμονισμένα και παρακάλαγα να μην ακούσω την καταραμένη λέξη "Φασολάκια φρέσκα"..Και την άκουγα..Πολλές φορές..Ποτέ δεν τα έφαγα.Δεν ξέρω τι μέλη γεννέσθαι.

Η γιαγιά σου από την άλλη, έφτιαχνε το μαγειρευτό και ήταν μια άλλη φάση.Ίσως γιατί στο σπίτι της πήγαινες σε σπέσιαλ οκειζονς..Ξερεις τώρα..Να βγουν οι γονείς, να έχει καποια σχολική αργία-απεργεία αλλά οι γονείς να δουλευουν,Κυριακές γιορτές και σχόλες..Και την παρακολουθούσες να κάνει το κοκκινιστό με τα μακαρόνια και το λάδι να ρέει άφθονο..Και θυμάσαι αυτό το άρωμα της φρέσκιας ντομάτας που μαγειρεύεται μαζί με το κρεμμύδι και νιώθεις μια ευτυχία μέσα σου..Ακόμα και τα φασολάκια..Ανυπομονησία για βούτιά του φρέσκου ψωμιού μέσα στη σάλτσα..

Μεσημέρια.Καθημερινές ή και Σάββατο..Είχα ξεμείνει στο μαγαζί.Η μαμά είχε πολλή δουλειά, δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε σπίτι.Επαιζα εκεί τριγύρω.Ο μπαμπάς με έπαιρνε και πηγαίναμε στον Κύριο Διομήδη -αργότερα στον Κύριο Κώστα,πάει ο Διομήδης,εκλείσε,πέθανε,δεν ξέρω- και τρώγαμε μαγειρευτό φαγητό.Μαγειρίο με τα όλα του.Τραπεζάκια με καρό τραπεζομάντιλο και μια γιαγιά κάπου δίπλα, στάνταρ πελάτισσα.Εγώ πάντα έγτρωγα παστίτσιο ή μακαρόνια ή κάτι τέτοιο.Κι ο μπαμπάς μου..Πάντα.Μακαρόνια με κιμά ή σκέτο από γιουβέτσι.Ηταν το στάνταρ φαγητό που θα έπαιρνε απο μαγειρίο.Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να έχει φάει κάτι άλλο.Α!Και βλήτα με τηγανιτές πατάτες.Τα αγαπημένα του. Και εγώ από δίπλα, να μην τρώω καν κανονικά, απλώς να του κάνω παρέα..

Μετά που μεγάλωσα, φρόντιζα να μάθω να μαγειρεύω.Μου άρεσε.Πρώτα πρώτα έμαθα τα μακαρόνια με τον κιμά.Ηταν το αγαπημένο μου.Πλέον είναι και η σπεσιαλιτέ μου.Ο Κιμάς μου μένει αξέχαστος.Η καλύτερη μου ήταν όταν μαγείρευα μακαρόνια με κιμά στο σπίτι και ερχόταν ο μπαμπάς μου πεινασμένος και του έβαζα να φάει..Τρελαινόταν από την χαρά του, όλο ευχές μου έδεινε κι έλεγε μετά σε όλους πόσο καλό φαί έφαγε..και εγώ χαιρόμουν.Ομοίως με το γιουβέτσι αργότερα.

Καράβι.Πηγαίνω ή γυρνώ από Κρήτη!Τιμημένες μινωικές γραμμές.Σελφ Σέρβις εστιατόριο ή τραπεζαρία με τον μπαμπά και τον Παππού.Τόσα φαγητά στην βιτρίνα, παθαίνεις κοκομπλόκο.Τελικά πάντα παστίτσιο έτρωγα.Κι ας μην μου άρεσε ποτέ.Το τιγκάρανε στα μπαχαρικά.Η μαμα μου το έκανε καλύτερο, για να μην πω για την γιαγια..Αλλά εγώ εκεί.Λες και θα άλλαζαν τη συνταγη.Και ο μπαμπάς κλασσικός.Βλητα και τηγανιτές πατάτες,Αντε και μακαρόνια.Κι ο παππούς μοσχαρίσια μπριζόλα.Που πάντα ρώταγε αν είναι μαλακή.Λες και θα του λέγαν όχι.

Και στην Κρητη.Μεσημέρι.Νωρίς.Σκάει το φαί της γιαγιάς..Κάποιο λαδερό,όλοι στο τραπέζι να φάμε και να πιούμε.Και παπάρες στην ντοματοσαλάτα, την τέλεια που έκανε η γιαγιά με τις ντομάτες μας..Και τσακίσου μέσα διάολεεεεε να φωνάζει σε μένα και αργότερα στην Ε, και ακόμα πιο μετα στον Σ.Γενιές 3..τα ίδια και τα ίδια..Ωράια χρόνια.Μαγειρευτά φαγητά..ξεγνοιασια.Γοητεια σκέτη..

Και τώρα ακόμη..Κυριακάτικα πρωινά στο Αιντχόβεν ένα ζεστό μαγειρευτό φαγητό είναι πάντα μεγάλο δέλεαρ.

Αυτά..

καλλιό αργά παρά ποτέ

Χειμώνιασε.Καλά Οκτώβρης είναι.Αλλά εδώ χειμώνιασε.Στα Ολλανδικά βουνά (35 μέτρα υψόμετρο..όχι αστεία) η θερμοκρασία σήμερα το πρωί ήταν υπό το 0. Όχι πολύ..αλλά υπό.Και για του λόγου το αληθές..ιδού:

Το γεγονός ότι χειμώνιασε βέβαια εγώ το καταλαβαίνω από ένα σωρό άλλα πράματα..

1.Νύχτα όταν ξυπνάω

2.Μένω στο κρεβάτι με ένα μάτι ανοιχτό και σκέφτομαι πολλή ώρα την επόμενή μου κίνηση (να σηκωθώ)

3.Ανάβω καλοριφέρ και βάζω πάνω τα ρούχα μου πριν τα βάλω.

4.Το μεσημεράκι ένας υπνάκος τραβιέται γαμώτο..Έτσι πάνω από το πάπλωμα , με την φλισένια κουβερτούλα.

Αυτό το 4ο σήμερα το ονειρευόμουν από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου..7 το πρωί σου λέει..Κρύο (βλέπε παραπάνω..), καιρός για δύο-αλλά το 2 δεν είναι πουθενα κοντά..δεν είναι καν ίσως..ξέρω γω..- νύστα και πονοκέφαλος και να πρέπει να βγω από το σπίτι υποχρεωτικά για μάθημα-πείραμα. Και αρκετά μεγάλη μέρα μπροστά μας..χμ..Έτσι κι εγώ, χωρίς να σχεδιάζω τίποτα απολύτως απλώς ονειρευόμουν την στιγμή που θα έβρισκα ευκαιρία για να οριζοντιωθώ.

Την βρήκα..Λίγο αργά..κατά τις 5.30..Αλλά ήμουν Wined and dined που λέει κι ο Syd Barrett, εκτός από wined.Γιατί απλά είχα φάει ένα φανταστικότατο σπανακόρυζο, ζέστο ζεστό..Μαγείρεψα δηλαδή κιόλας.Κρασί δεν είχα πιει,αλλά δεν είναι εκεί η ουσία..Ξάπλωσα με τα ρούχα πάνω από τα σκεπάσματα και εριξα την φλισένια κουβερτούλα από πάνω..αχ..χωρίς υπερβολή..2 λεπτά χρειάστηκαν..και μετά από 2.5 ώρες, τσουπ!Ξύπνησα...Ωραία πράματα..

Καλλιό αργά παρά ποτέ λοιπόν. (1)

Και μιας και χειμωνιασε έχουμε μπει και στο αντίστοιχο μουντ.Και τώρα Παρασκευή βράδυ, δεν είμαστε για πολλά πολλά με την Θ. Πήραμε κρασάκι (για να γίνω και wined εν τελει) και περιμένουμε και την Μ. Και δε νομίζω να βγούμε έξω..Γιατί το σπίτι μας είναι θερμενόμενο αυτή τη στιγμή.Φουλ καλοριφεράκι..Το αγιάζι όμως έξω δεν είναι.Τσακ..Στην φέραμε κρύο ολλανδικό!Κι αν το σκεφτείς..να κάνεις τι εξω;Με τα ξενερωτα πιωμένα Ολλανδά στους δρόμους ή για να βλέπω πάλι τον Π. και να σκέφτομαι τα παλια.Οχι να μου λειπει το βύσσινο.

Και καιρός ήταν να το καταλάβω.

Καλλιό αργά παρά ποτέ λοιπόν (2)

Εφτασε και το δέμα από τη μανούλα.(ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ.Μαργαριτα χοροπιδάει στο σπιτι)Με σοκολάτες, λουκούμια, το άρωμά μου, και το δωράκι μου από την φίλη μου τη Ν...Κάπως καθυστερημένο..Ένα μήνα μετά έλαβα το δέμα..Αλλά είπαμε...

Καλλιό αργά παρά ποτέ (3)

Αύριο ξεκινάω επίσημα σοβαρό διάβασμα.Για εξεταστικές και ολοκλήρωση των εργασιών μου..Άργησα ίσως..όπως άργησα να συνεννοηθώ με καθηγητή για διπλωματική.Και σκέφτομαι πως σε αντίστοιχη φάση πέρισυ θα είχα πανικοβληθεί και ίσως να είχα πάθει ένα κοκομπλόκο.Αλλά είπαμε.Φέτος δεν μας πτωεί τίποτις!

Καλλιό αργά παρά ποτέ (4)

Γενικότερα

Αυτά.

-δεν ξερω τι τίτλο να βάλω-

Τις τελευταίες μέρες όλα γίνονται πολύ γρήγορα.Και δεν προλαβαίνω να καταλάβω.Έχασα και λίγο μπάλα με τα μαθήματα και προσπαθώ να την πιάσω πάλι.Χουχου.Είναι οι μέρες τέτοιες.Καθόμουν τα βράδια σαν ψυχάκι και χάζευα ελληνικές ταινίες στο GreekMovies.Τις παλιές.Χορν, Λαμπετη, Ηλιόπουλος, Καρέζη, Παπαγιαννόπουλος, Κωνσταντάρας.Πολλές είδα. Μπράβο Μαργαρίτα.

******************************************************************************

Τελοσπάντων, άσχετό, ή ίσως όχι και τελειώς άσχετο με τα παραπάνω είναι ότι ήρθε η ώρα να αναρωτηθώ κι εγώ σαν κορίτσι, τι είναι ακριβώς ο έρωτας.Και πώς γεννιέται.Και όλες αυτές τις ερωτήσεις, τελοσπάντων, που συνήθως ακολουθουν..τσσσσ..και πολύ μεγάλος φιλόσοφος είμαι.Αλήθεια, πόσο κλισέ και ανούσιες ερωτήσεις είναι αυτές.Μάλλον γι αυτό δεν είχα αναρωτηθεί ποτέ ως τώρα.Και προφανώς γι αυτό ούτε τώρα στ'αλήθεια αναρωτιέμαι. Αντιθέτως, έρχομαι στα καπάκια  να ρωτήσω αν αξίζει τον κόπο να απαντήσει κάποιος σε αυτό το ερώτημα.Και δίνω και μόνη μου την απάντηση.Όχι.Όχι και πάλι όχι.Γιατί  αν απαντηθεί, θα χάσει και όλη του τη μαγεία ο έρωτας ρε παιδί μου.Θα ξέρεις.Και γιατί να ξέρεις;Εδώ είναι ωραία η άγνοια.Να μην ξέρεις από πού σου 'ρθε!Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό δεν τον κάνει μαγικό άλλωστε;Μαγικό και τίγκα σουρεαλιστικό.Όπως συζήταγα με τον Κ. είναι τελείως σουρεάλ το γεγονός ότι από εκεί που τη μια στιγμή μπορεί να αγνοείς ακόμα και την ύπαρξη κάποιου, συμβαίνει κάτι, αυτό το κλικ, και μετά δεν μπορείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου.Τρελό.Απίθανο.Ανεξήγητο.Όμορφο..Και έτσι κάθομαι στ'αυγά μου και δεν αναρωτιέμαι πια.Αυτά περί έρωτος.

********************************************************************************

Νομίζω έχω πέσει σε ένα creativity block αυτές τις μέρες και δεν μου βγαίνουν τα δημιουργικά μου. Πέτυχα ένα αρθράκι που έλεγε πώς να βγεις από τέτοια μπλοκαρίσματα, αλλά δεν ξέρω αν θα βοηθούσε την περιπτωσή μου.Μάλλον μου φταίει η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν όλα.Εν πάση παεριπτώση στα αυγά μου δεν γίνεται να κάτσω, οπότε ετοιμάζω ακουστικό σετ με σκοπό να παρουσιαστεί κάποτε (φέτος) κάπου (Σε κανα Rumbler) και πάω και μπαλέτο. Έτσι για να μην χανόμαστε.

*******************************************************************************

Κατα τ'άλλα θα΄ηθελα πολύ να βρίσκομαι στην Αθήνα αυτές τις μέρες.Ακούω και τα απεργιακά, διαδηλωτικά κλπ κλπ..και ως γνωστον τα θέλει η περδικούλα μου..Παλιοξενητιά.Αυτά.

πως γίνεται (part 2)

Είναι Σάββατο μεσημέρι, και είμαι σπίτι.Χθες ήταν Παρασκευή (προφανώς) και είχαμ βγει με την συγκατοικούλα μου.Πήγαμε στο κλασικό μέρος μας και κάτσαμε και παραγγείλαμε από ένα ωραίο κόκκινο κρασί.Μετά μαζεύτηκαν κι άλλοι, με τους οποίους όμορφη παρέα κάναμε αλλά τελικά μας βγήκαν λίγο πιο τρελοπαρτιάρηδες από όσο περιμέναμε.Και το χειρότερο ήταν ότι κι εμείς ήμασταν "τραβάτε με κι ας κλαίω".Και ακολουθήσαμε.Σε ένα ολλανδικό κωλόμπαρο -από τα αντίστοιχα Κολωνακιότικα- που και καλά δεν είναι τεράστια η σαπίλα..Εν πάση περιπτώση.Δεν έχει και τόση σημασία αυτό.Φόραγα και γόβες, πρώτη φορά μετα τα Χριστούγεννα και μετά τον γαμο του Σ.Ήταν κρίμα να γυρίσω σπιτι (Εδω γελάμε δυνατά και κατα βούληση-κανεναν δεν παρεξηγω).Εκει λοιπόν ήταν κι εκείνος.Ο οποίος. Έτσι τον χαρακτήριζα.Κι έγραφα και με μικρά γράμματα για πάρτη του.Έχω αναθεωρήσει πλέον, όπως είπα σε προηγούμενο ποστ.Δεν ξέρω,θαρώ πως δεν είναι εκείνος ο οποίος.Είναι ένας.Παλιός.Καλός.Που μου άλλαξε τα φώτα με την συμπεριφορά του.Και που σε κάθε ευκαιρία το κάνει ακόμα.

Κι εκεί έλω να καταλήξω σε αυτό το σίκουελ.Πώς γίνεται, κάποιος που λέει πως σε αγαπάει και πως σε νοιάζεται, ακόμα και τώρα που δεν είστε μαζί..και που τον νοιάζει αν είσαι καλά..αν περνάς όμορφα..αν τρως..αν νιωθεις.αν ..αν..ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΑΚΟΜΑ.

Πως γίνεται ενω έχεις ξεκαθαρίσει ότι "Ξέρεις..δεν θέλω να ξέρω για εσένα και το παρτσακλό σου, ούτε να ξέρεις εσύ για μένα και το τι κάνω με τον οποιονδήποτε.." εκείνος ακόμα να ρωτάει..και να σου ανακοινώνει οτι ειναι δεσμευμενος ανθρωπος (Σε μενα τωρα ολα αυτα..) και πως η καινουρια θα έρθει σε 15 μερες εδω να τον δει.Σε ρωτησα ρε φιλε;ΟΧΙ.

Δεν το κρύβω.Χαλάστηκα.Κι όχι γιατί ζήλεψα.Δεν μου λέει πια τίποτα εκείνος.Δεν είναι καν στο μυαλό μου.Αλλά χαλάστηκα.Γιατι αγάπη υπάρχει.Και δεν πληγώνω αυτούς που αγαπώ.Εκείνος όμως το κάνει.

Δεν είχα και πολλές επιλογές.Το μόνο που έκανα όταν πήγε να ξαναπετάξει σπόντα-ατάκα ήταν να του πω παγερά "Δεν εχεις παρατηρήσει ότι έχω σταματησει να ασχολούμαι με σένα και την δικιά σου;Κανε το ίδιο και άσε με στην ησυχία μου".Ε..δεν του έκανα και την μουρη κρέας.Αλλά τουλάχιστον μετά ήρθα σπίτι με την φίλη μου.Και κόψαμε γραβιέρα και ήπιαμε και το υπόλοιπο κόκκινο κρασί μας που είχε περισσέψει από προχθες..(Αλλο αυτό..)..Και μετά ξεραθήκαμε στον ύπνο.Και ξύπνησα με την απορία του πώς γίνονται όλα τα παραπάνω.Και δεν ζητάω απαντήσεις ακριβώς;Απλώς αναρωτιέμαι.Γιατί μάλλον έτσι τα βλέπω εγώ.Αλλά όχι και οι υπόλοιποι.Γεια σας και χαρά σας κι αέρα στα πανιά σας.

την ώρα του μαθήματος.

Βρισκόμαστε στην Αίθουσα 1.05 του Κτηρίου Potential.Είναι μεσημέροαπόγευμα Δευτέρας, είμαι νηστική, πονάει ο λαιμός μου, και νυστάζω.Συν τοις άλλοις σκέφτομαι και τις μαλακίες μου.Αυτά που πρέπει να σκεφτώ δηλαδή για να προβληματιστώ.Μπα και ηρεμίσω ποτέ το κεφάλι μου το ξερό.Αποστάσεις και κολοκύθια.Αυτή είναι η πρώτη σκέψη.Και έρχονται και τα νεύρα συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορείς να έχεις αυτό που θες άμεσα, εξαιτίας των κωλοαποστάσεων.Παρ'το groovy Μαργαρώ για να την βγάλεις καθαρή.

Πόσο αδύνατος είναι αυτός ο καθηγητής.Και ψηλός.Δεν φαίνεται να πεινάει καθόλου.Εγώ λιμοκτονώ.Και στο σπίτι δεν έχουμε τίποτα.Με ετοιματζίδικα μάλλον θα την βγάλω, αλλά στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι.Μας λέει τώρα ότι την άλλη βδομάδα δεν θα κάνει μάθημα γιατί θα πάει τις κόρες του hiking στην Ελβετία.(Κι εγώ θα πάρω την Τούλα να κατέβουμε τον Κηφισό-(είσαι το ταίρι μου))Χεστήκαμε κύριος!

Ξαναλέω.Απόσταση και κολοκύθια.Και αναμονές.Ελκυστικές και εθιστικές.Καλά το πας!Και τι εννοείς;Και γιατί να είμαι μακριά;

Και πάμε σε αυτό που έλεγα την προηγούμενη βδομάδα.Αν δεν σπάσεις αβγά, ομελέτα δεν κάνεις.

όπου αβγα=ανασφάλειες και ομελέτα=σχέσεις.Όποιου τύπου.Και αυτό βρήκε εφαρμογή χθες σε όλο του το μεγαλείο.Διότι ακούς 2-3 καλά πράγματα πάνω στην χαζοκουβέντα και αυητό που αναρωτιέσαι καθ όλη την διάρκεια είναι αν ο άλλος σε δουλεύει ή αν ενοχλείς.Μα είμαστε σοβαροί τώρα;Πάλι καλά που καθαρίζει και το μυαλό που και που και τα βλέπεις και λίγο πιο ξεκάθαρα τα πράματα..

Ε μα..έπρεπε να τα πεις γιατί σε πνίγανε.Ναι οκ.Τα είπες, αλλά μετά πνίγηκες μόνη σου στα νερά που ίδια έριξες.Και όχι δηλαδή ότι τον κατάβρεξες και τον άλλο..Όχι..Μια κουταλιά νερό.Κι όμως.Εσύ πνίγηκες.Τι είναι αυτά τώρα ρε κοπέλα μου; Άλλα κόλπα; Αρχίσαμε πάλι; Και τι ήθελες δηλαδή; Πρόταση γάμου;Απαπα.Παραλίγο να το χάσουμε χθές.Κι αυτές οι σκέψεις όταν ξεκινούν την ώρα που ένας ψηλόλιγνος ολλανδός σου μιλάει για MPD και τα λοιπά και συνεχίζονται ενώ η διάθεση είναι χαλαρή και όμορφη...Ε..κούνα την χοντροκεφάλα σου και σύνελθε.Άντε μπράβο.

It's obvious

Όταν μια Παρασκευή απόγευμα πηγαίνεις στο σουπερμάρκετ για να πάρεις Κορνφλείκς και φτηνό κρασί, είναι προφανές πως η υπόθεση εμπεριέχει κάποιο ρίσκο.Οχι για τα κορνφλέικς ρε.Για το φτηνο κρασί.Το μπάτζετ μας δεν αφήνει και πολλές επιλογές.Εγώ σήμερα έπαιξα και κέρδισα.

Απο το πρωί μι αίσθηση αρρωστίλας πλανάται στην ατμόσφαιρα.Αυτή που με περιτριγυρίζει.Να πάρω τα πόδια μου δεν μπορούσα,πάλι καλά που έφτιαξα φαγητό να φάω..Όταν μετά τον απογευματινό ύπνο (σπανιο για μένα-δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά) είδα ότι η βρίχα έπεφτε ράιτ θρου, πήρα απόφαση ότι θα είναι σπιτίσια παρασκευή και κατευθύνθηκα στο σούπερμάρκετ για το φτηνό κρασί που λέγαμε.Θα ήταν κόκκινο είχα αποφασίσει.Και θα ξεπερνούσα τα 3 ευρώ..4.29 το λοιπόν.Και όπως προανέφερα..επαιξα και κέρδισα.Συντροφιά με τον κύριο Μπάρετ, καθώς οι συγκάτοικοι απουσιάζουν , και με μερικά ρίγη..Πυρετός δεν υπάρχει..Υπάρχει ξηρός λαιμός, έτοιμος να αρρωστήσει , και υποθερμία..Η Ε. λέει πως μπορεί να φταίει το σίδηρό μου,η μαμα ότι είμαι πολύ αδύνατη (τι θα έλεγε)..Εγώ απλώς λέω ότι κρυώνω και έχω βαρύ κεφάλι, και μακάρι να ανέβαινε ενας πυρετός να ξέρουμε τουλάχιστον πού πατάμε και πού βαδίζουμε..

pure October morning

Έχω ήδη ένα μήνα πίσω στην Αιντχόφα (αλήθεια, πόσο γρήγορα πέρασε) και μόλις σήμερα ξύπνησα σε φθινοπωρινό τοπίο.Αυτό το ωραίο μελαγχολικό του Οκτώβρη..Που θέλεις το ζεστό σου μπλουζάκι κι ένα μπουφανάκι.Που ψιλοβρέχει και γκρινιάζεις γιατί συχαίνεσαι την βροχή..Αλλά καταβάθος θα σου αρέσει όταν γυρίσεις το απόγευμα σπίτι κουρασμένος και θα κάτσεις και θα την κοιτάς μέσα από το τζάμι πίνοντας τσάι.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το φθινοπωρινό πρωινό θυμήθηκα μερικούς Οκτώβρηδες..Από το 2005 και μετά.Από τότε δηλαδή που άρχισα να μεγαλώνω.Τουλάχιστον όπως το βλέπω τώρα..

Οκτώβρης του 2005: Μετά από ένα καλοκαίρι που μας βρήκε στο Ερρίκος Ντυνάν  να πίνουμε καφέδες για κανα 2μηνο μαζί με τη Ν. που είχε χτυπήσει άσχημα σε τροχαίο, ύστερα στο σπίτι της στην Εμπεδοκλέους κάθε απόγευμα να της πηγαίνω καφέ από τα Σταρμπακς και στη συνέχεια βόλτες με τον Σ. χέρι χέρι, μετά από 1 βδομάδα διακοπές στη Σύρο με την Σ. και την Α. χαμένη στην Κούβα, μετά από την φυγή της γιαγιάς τον Σεπτέμβρη και τον πόνο της απώλειας για πρώτη φορά, ήρθε και ο χωρισμός με τον Σ. και έγινα.Και έπιασα τους Placebo τότε και άκουγα 473467454 φορές τη μέρα το Ask for answers γιατί κανείς δεν μου τις έδινε.Και άρχισα να πηγαίνω ξανά στη σχολή, και όλα πήραν πάλι τον δρόμο τους.

Οκτώβρης του 2006: Συγκεκριμένα 14/10/2006.Κυριακή.Μια από αυτές τις Κυριακές που καθόμαστε όλοι μαζί στο οικογενειακό τραπέζι να φάμε και να πιούμε, ψαράκια είχε ψήσει ο μπαμπάς,λαβράκι ή τσιπούρα..Και είναι απόγευμα και έχεις φάει και μια πάστα σοκολατίνα από τον "Κωστή" και πίνεις ελληνικό καφέ χωρίς να κάνεις τίποτα.Και η Ε. θέλει τόσο να πάει στο λάιβ των HPFTB που είναι κάπου στο Φάληρο.Και μάντεψε.Δεν την αφήνουν να πάει χωρίς εσένα.Και βαριέσαιι...πόσο βαριόσουν Μαργαρίτα μου;..Ντύθηκα πάντως.Ό,τι βρήκα μπροστά μου.Και πήγα.Και ήταν τέλεια.Από τα πιο ωραία λάιβ που έχω δει.Και στο διπλανό σκαμπό του μπαρ καθόταν ο Μ. Και από τότε έγινα η "Κορδελού".

Οκτώβρης 2007: Πάει 1 μήνας και κάτι που έχω χωρίσει με τον Μ. (παλι σε χωρισμό πέσαμε) , δεν είμαι η Κορδελού του πλέον και μου τη σπάει αυτό. Έχουμε και διπλή εξεταστική και είναι ευκαιρία να περάσεις πολλά μαθήματα τώρα ρε Μαργαρίτα.Έτσι έλεγαν ο Ν. και ο Σ. δύο φίλοι μου από τη σχολή.Και ανάμεσα σε βόλτες στα Εξάρχεια, διάβασμα στο "Δώμα"¨στην ΑΣΟΕΕ,καφέδες στις "Στροφές" με τον Σ. και τον Κ. και σκονάκια για τα Υπολογιστικά Μαθηματικά,τους Joy Division, τα "FRIENDS" με τον Σ. μέχρι να λιώσουμε και τα σαββατιάτικα Σινεμά με τη Ν. ο Οκτώβρης πέρασε όμορφα..

Οκτώβρης 2008: Δουλειά, μιζέρια, προσπάθεια να φάω, να σταθώ στα πόδια μου, να ανέβω λίγο πάνω από τα 46 κιλά, με φόβο της ζυγαριάς αλλά και φόβο γενικά, περνάει ένας μίζερος Οκτώβρης.Μπαλέτο σε μια σχολή που δεν μ άρεσε, φίλες χαμένες στον κόσμο τους, εξεταστική γάμησέ τα και άγχος τρελό για μια σχολή που δεν φαίνεται να τελειώνει  με τίποτα.Και βροχές και ψύχρα που μου την έσπαγε πάρα πολύ..Κι όμως..Πέρασε..

Οκτώβρης 2009: Έχει περάσει τέλειο καλοκαίρι και είμαι καλά και κάνω βόλτες με τον Π. μέσα στον έρωτα και την τρέλα , και η εξεταστική πάει τέλεια, έρωτας βλέπεις..Ολόκληρες μέρες περνάνε στην λέσχη στην Ιπποκράτους , και μετά βόλτες στα Εξάρχεια και σινεμά στο Έλλη ή όπου.Και μπύρες στο Σέλας με τους άλλους και ομορφιές.Και εγώ μια χαρά.Σκέψεις ακόμα και για μεταπτυχιακά..Τι..3 μαθήματα μου έμειναν..

Οκτώβρης 2010: Σκατά.Είμαι Ολλανδία και έχουν γίνει τα άπειρα.Πήρα πτυχίο, έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακό, παραδόξως με δέχτηκαν παντού, εγώ διάλεξα την Αιντχόφα με την σκέψη ότι είναι κι ο Π. εδώ και το μεταπτυχιακό τα σπάει.Ο Π. δεν δείχνει και πολύ χαρούμενος, ο μπαμπάς έχει αρρωστήσει και φοβάμαι, ξέρω ακριβώς τι θα ακολουθήσει, σε κάθε τομέα, αλλά δεν θέλω να το δω και να το παραδεχτώ στον εαυτό μου.Και όλα γίνονται όπως τα είχα σκεφτεί και φοβηθεί..Σκατένιος Οκτώβρης, ο πιο μίζερος της ζωής μου μεσα στο De Hal και στο κουτί μου.

Οκτώβρης 2011: Όταν όλα έχουν γαμήθει το προηγούμενο διάστημα, δεν σε πτωεί τίποτα πια! Και μπορώ να πω πως είμαι καλύτερα από ποτέ.Πάντα στην Αιντχόφα την άσχημη, σε καινούριο σπίτι, με καινούριους συγκάτοικους, καινούρια διάθεση, παλιό μεταπτυχιακό με καινούρια όρεξη, καινούρια υποψία of falling in love αλλά ας χαλαρώσουμε μην φάμε τα μούτρα μας , ακόμα δεν αρχίσαμε να βρίσκουμε τον εαυτό μας και άπειτη αισιοδοξία.Και είναι ένα φθινοπωρινό πρωινό και ακούω και πάλι Placebo και My Sweet Prince και είναι τόσο γοητευτικά μελαγχολικό που με γεμίζει και με ανατριχιάζει. Και χαμογελώ.Κι ας βρέχει.Γιατί το απόγευμα θα φτιάξω τσάι και θα χαζέψω την βροχή πίσω από το τζάμι..

ΥΠΕΡΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΥΠΕΡΚΑΛΗΜΕΡΕΣ

Σκέψεις μιας Μαργαρίτας

Χτυπάει το ξυπνητήρι.Μέσα στο όνειρό μου ακούω το "λαλαλα" των ΧΦ και ξυπνώ.Σκοτάδι..Έχουν αρχίσει να μικραίνουν οι μέρες..Ζόρικο το σκοτάδι στις 7 το πρωί, αλλά μακριά πολύ και από την παράνοια της ανατολής στις 4..Πηγαίνω στο μπάνιο και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Με παρατηρώ για λίγα δευτερόλεπτα, όχι παραπάνω, βαριέμαι.Μου ρίχνω ένα χαμόγελο.Αχνό γιατί νυστάζω ακόμα.Για την ακρίβεια θα μπορούσα να κουτουλάω σε κάθε τοίχο.Αλλά το παίζω προσεκτική..

Πάω στην κουζίνα και ετοιμάζω πρωινό.Στανταράκι.Γάλα και δημητριακα.Campina Halfvole Melk και Kellog's Special K. Κάθομαι στον υπολογιστή και κάνω μηχανικές κινήσεις.E-mail , μουσική και τα λοιπά και τα λοιπά..Μπαίνω για ένα ντουζ.Το ζεστό νερό με ανακουφίζει κάπως.Δεν με ξυπνάει ακριβώς.Αλλά με αγκαλιάζει.Μαζί με τις σκέψεις μου.Αργείς Μαργαρώ, αργείς.Ντύσιμο βιαστικό, τζιν, κίτρινο φανελάκι, γκρι μπλούζα, μωβ παπούτσια, πράσινο μπουφανοζακέτι και κιτρινοπό ποδήλατο.Τα ακουστικά του μπ3 είναι μαύρα και εγώ ουράνιο τόξο.

"Πού πας ρε σούργελο;" ακούω.Και είναι η Μ. με τον Μ. που είναι καινούριοι εδώ, και σαν να παραγνωριστήκαμε.Αλλά δεν με ενοχλεί η προσφώνηση."Μαθημα-έχω αργήσει-καλημερα!".

Στο μάθημα βαριέμαι.Κάθομαι με την Ι. και τον M. που ειναι πολύ αφοσιωμένος στον B.v.D τον νεαρό μεν, βαρετό δε, καθηγητή μας.Και έτσι όπως χαζεύω την μαύρη οθόνη του λαπτοπ η Ι. προτείνει να δούμε φωτογραφίες από το πάρτυ.Λιώμα όλοι, τίγκα στο αλκοολ το αίμα μας, αυτό σχολιάζουμε, ότι δεν θυμόμαστε φάσεις και πρόσωπα και πόσο ξεσυνήθησα ρε Μαργαρίτα το ποτό, εγώ δεν είμαι έτσι, φάνηκαν οι κουλτουριάριδες προχθές, μόνο ο Π. ήταν κουλτουρα.Λέει ξανα και ξανά την λέξη και σκαλώνω.Τι πάει να πει κουλτούρα; Και ποιός το ορίζει; Και δηλαδή τι; Απαγορεύεται να την βρίσκεις με Floyd και ταυτόχρονα να γουστάρεις "Θα σπάσω κούπες"; Ποιο είναι το πρόβλημα αν θες , έστω και πιωμένος(παρόλο που δεν ήταν το αλκοολ η αιτία , ούτε η αφορμή) να χορέψεις Μαλεβιζιώτη μέχρι να σου κοπεί η ανάσα και στα καπάκια Ικαριώτικο; Και για να μην μείνω στην "μη κουλτούρα" του πάρτυ που σχολίασε η κοπέλα με τα ξανθά μαλλιά, ενοχλώ κανέναν που αγαπώ το ίδιο τον Χατζιδάκη, τον Χορν, τον Δαλιανίδη, την Καρέζη, τον Κέιβ, τον Κοέν , τον Σαχτούρη, τον Καλλίρη, τον Μπίγαλη, τον "Καπετάν Μιχάλη" και την "Τζέην Έυρ", τον Βουτσά και τη Βλαχοπούλου, το Granchester Medows, την Ταμπακιέρα, την Σακίρα και τον Ρουβά; Σε ποιον δημιουργώ δυσαρέσκεια αν όταν ακούω το κινητό μου να χτυπάει με "τον χορό των μπιζελιών"¨πάντα τραγουδάω δυνατά; Και αν βαριέμαι φριχτά να διαβάζω tom robins και δεν ακούω dubstep δεν είμαι αρκετά εναλλακτικη;Σου φαίνομαι περίεργη;Και επειδή ο φίλος μου ο Α. γουστάρει να κλαμπάρει ανελέητα, εγώ πρέπει να κόψω παρέα μαζί του;Γιατί; Αφού είναι αστείος και καλός και μια χαρά τα λέμε. Και μάλλον ξέφυγα από το θέμα.Αλλά κατάλαβες κουλτουριάρα και κουλτουριάρη του κώλου τι ήθελα να πω. Σίγουρα κατάλαβες. Κι αν όχι, δοκίμασε να αφαιρέσεις τις τζίβες από το κεφάλι.Σίγουρα θα αλαφρώσει.Κι αν ούτε αυτό γίνει σίγουρα θα έχεις χρόνο να σκεφτείς.

Και τώρα τα έβαλα μαζί τους για άγνωστο λόγο.Κι ούτε που θυμάμαι τι ήθελα να γράψω όταν ξεκίνησα αυτό το ποστ.Αλλά το νόημα μάλλον το ίδιο θα ήταν.Γιατί το κεφάλι μου είναι ένα μεγάλο καζάνι με σκέψεις δημιουργικές και μη και κάπως πρέπει να βγουν..Ε;ναι.Ξέρω γω.

στο λιμάνι του Αμστερνταμ(ασχετος τίτλος-ωραια εκτέλση-πατα πανω)

Θυμάμαι ένα τραγούδι που μου άρεσε πολύ όταν ήμουν μικρή, και το τραγούδαγε η Δήμητρα Γαλάνη.Έλεγε "μια κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή, εσύ ήσουν στο κατάρτι κι εγώ στην κουπαστή"..Το ρεφρέν έλεγε ότι δεν του στειλε το μήλο και τον έχασε από  φίλο, μα μ'ενα πορτοκαλι θα τον κερδίσει πάλι..και προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοεί..Τελοσπάντων μια Κυριακή του Μάρτη έλεγε.Σήμερα είναι μια Κυριακή του Οκτώβρη.Από αυτές με την λιακάδα..Τις χαλαρές τις όμορφες..Και έχω πολλά να κάνω, αλλά δεν θέλω..Θέλω να πιώ φραπέ και να είμαι ήρεμη και να απολαύσω μουσική με όλο μου το είναι πάλι.Γελαστή.Και αργότερα που θα έρθει ο Π. να φάμε όλοι μαζί, να είναι Κυριακάτικο τραπέζι, σαν γιορτή..Κι ας μην είναι εδώ ο μπαμπας μου να του φτιάξω ουζάκι.Θα μαγειρέψω Κυριακάτικο νόστιμο φαί και θα κάτσουμε στη βεράντα.Και θα απολαμβάνω.Γιατί είναι όμορφα ρε!!!Καλή Κυριακή!

πώς γίνεται

Γνωρίζεις κάποιον.Έτσι ξαφνικά..Τον βλέπεις δηλαδή και είναι όμορφος, και φαίνεται ενδιαφέρον τύπος, και ξέρεις..Σε κάνει να τον κοιτάς και να λες "ΑΧ".Και μάλλον κι εκείνος έτσι λέει για σένα, οπότε έρχεται και σου μιλάει.Και γνωρίζεστε..Και εκεί ξεκινάει ο έρωτας θαρρώ..

Ωραία ως εδώ..Οκ.Από την αρχή έχεις εντοπίσει πού δεν κολλάτε, αλλά είναι όμορφο κι αυτό.Οι διαφορές σας συμπληρώνουν τον άλλο, μαθαίνετε πράγματα και οι δύο..όλα κοιλούν όμορφα δηλαδή.Έρωτας λέμε..Τον κοιτάς και λιώνεις..Κι εκείνος..Και όλα είναι υπέροχα.

Ε και είστε ζευγάρι πια.Και περνάει ο καιρός, και τον μαθαίνεις καλύτερα, και κάποια ελαττώματα κάνουν μπαμ, αλλά δεν το σπουδαιολογείς γιατί είσαι ερωτευμένη και δεν είναι πως δεν βλέπεις μπροστά σου, αλλά απλώς δεν σε νοιάζει και τόσο.Εξάλλου και εσύ έχεις ελαττώματα που αντίστοιχα θα έχει εντοπίσει και ο άλλος.

Περνάει λοιπόν κι άλλος καιρός.Είσαι η κοπέλα του, είναι το αγόρι σου, όλοι σας ξέρουν σαν ένα.Έτσι είστε..Όχι με την κακή έννοια.Με την καλή.Ομάδα.Ζευγάρι, φίλοι, οικογένεια.Μια αγκαλιά πάντα εκεί για σένα, μια αγκαλιά πάντα εκεί γι αυτόν.Αλληλεπίδραση, κατανόηση.Όλα όσα μπορεί να θελήσει κανείς σε μια σχέση.Τι κι αν ο έρωτας έχει φύγει..Είστε καλά μαζί και αγαπιέστε.Δεν έχει σημασία τίποτα άλλο.Τουλάχιστον για σένα.Γιατί κάπου εκεί μπαίνουν κάποια συννεφάκια από εκείνον..Και αρχίζει και απομακρύνεται και έχει πολλά νεύρα και δεν μπορεί άλλο πια.Μαζί του δεν μπορείς κι εσύ.Λιώνεις , κλαις , δεν είσαι καλά.Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς και την ομάδα να χωρίζει.Είστε ένα.Πώς θα γίνει αλλιώς;..Κι όμως θα γίνει.Με το ζόρι αλλά γίνεται.Και περνάει ο καιρός και είσαι χάλια.Και ακόμα τον βλέπεις υπέροχο κλπ κλπ.

Ξαφνικά όμως, και με τη βοήθεια του χρόνου γίνεται ένα κλικικλίκι.Και τελος. Τον συναντάς και τίποτα.Κενό.Οι κινήσεις του που σου φαίνονταν τόσο χαριτωμένες πλέον σε εκνευρίζουν και σου φαίνονται σπαστικές.Τα νεύρα του και οι ακεφιές του (που εξακολουθεί να σου εκφράζει όποτε του καπνίσει-γιατί είπαμε-όταν είσαι ένα, δύσκολα κόβεις) δεν σε στεναχωρούν πια, αλλά σε εξοργίζουν. Δεν γουστάρεις πια να είσαι στόχος.Σου βγαίνει αντίδραση. Υπάρχει κι αγάπη όμως.Οπότε για λίγο καιρό καταπίνεις..Και είσαι χαμογελαστή και δεκτική..Και φιλική..Αλλά το κακό παραγίνεται.Και πια δεν θες να τον συναντάς.Χαλιέσαι όταν συναντιέστε και η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη.Κι όχι χαλιέσαι απλώς..Νευριάζεις.Και δεν σου αξίζουν όλα αυτά.Το ξέρεις πια.Και εκτιμάς τον εαυτό σου.Έχεις αρχίσει να τον βάζεις πάνω από όλα.Πάνω από αυτή την αρρωστημένη σχέση που εν τέλει βλέπεις πόσο σε έφθηρε..

Και πλέον you can't stand him. Και αναρωτιέσαι..Πώς γίνεται;

λες να φταίνε οι λιακάδες;

Αυτό που συμβαίνει φέτος εδώ χάμω στην Αιντχόφα είναι ανήκουστο.Έχουμε καλοκαιρία φίλε μου.Και λιακάδα σχεδόν κάθε μέρα..Πάει βδομάδα που δεν έχει βρέξει και αυτό είναι πολύ ωραίο. Στις Ολλανδικές ειδήσεις λένε για Ινδικό καλοκαίρι που οφείλεται σε μια περιοχή της Ευρώπης με πολύ υψηλές πιέσεις...Μωρέ, όποια και να είναι η αιτία, η ουσία είναι ότι έχει ήλιο και ζέστη! Η διάθεσή μου εν τω μεταξύ είναι στα φόρτε της και αναρωτιέμαι αν φταίει ο καιρός ή ότι μια χαρά πάνε όλα..Ε..Οκ..Βοηθάει ο καιρός στην καλή διάθεση, αλλά γενικότερα μετά από πολύ καιρό μπορώ να πω πως είμαι καλά!

Η δημιουργικότητά μου αυτές τις μέρες χτυπάει κόκκινο.Ασχολούμαι με ό,τιδήποτε μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως δημιουργικό..Παίζω μουσική, πολλή μουσική..Ακούω νέα πράγματα, γράφω, μαγειρεύω καινούρια πιάτα, φτιάχνω κοσμήματα, ζωγραφίζω (εδώ γελάμε και λίγο)..Γενικά ασχολούμαι.Επισης διαβάζω, ασχολούμαι με το μεταπτυχιακό μου πιο ζεστά από ποτέ και μου καλαρέσει.Μπορεί να βοηθάει το ότι με τα περσινά είχα μείνει πίσω κι έτσι τώρα αναγκάστικα να πάρω πολλά μαθήματα που ΠΡΕΠΕΙ να περάσω..όμως δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό.Τουναντίον. Ξυπνάω το πρωί να πάω για μάθημα και δεν έχω πια αυτό το συναίσθημα του να θέλω να μείνω στο κρεβάτι.Θέλω να κάνω συνέχεια πράγματα. Κολυμπάμε.Και το κολύμπι δεν κουράζει φίλε μου αμα το γουστάρεις.

Βασική ενίσχυση σε όλη την κατάσταση βέβαια αποτελεί και το συναίσθημα απαγκίστρωσης από τον Π.Επιτέλους.Είναι πολύ ωραίο να μην στεναχωριέμαι πια, να μην με ενδιαφέρει, να τον βλέπω να έχει νεύρα και αντί να προβληματιζομαι για το τι έχει απλώς να με εκνευρίζει..Υπάρχει βεβαια η πιθανότητα να παίξουμε ξύλο καμιά μέρα..Οχι, εντάξει..Αγαπιόμαστε πολύ για να τσακωθούμε άσχημα.

Επίσης αρχίζω και νιώθω ξανά..Χωρίς ιδιαίτερες προοπτικές βέβαια, αλλά πάντα σε βαθμό που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να σκέφτομαι και να νιώθω καλά.Και αν δεν πάει, χεστήκαμε..Απλώς τώρα παίρνουμε όλα όσα θέλουμε και έχουμε ανάγκη.Κι αυτό το κάνουμε αβασάνιστα και με χαμόγελο και καλή διάθεση..ρισπεκτ και παλαμάκια δηλαδή.Μου αρέσουν τα πάντα.Ρουφάω ήλιο, ρουφάω ζωή!

Και είναι ωραία ρε!

επιλογες

Ξανά μανά τα ίδια και τα ίδια. Ήμουν στον 10ο όροφο του main building και περίμενα να κλείσει το laptop και να πάω για μάθημα.Και κοίταζα από το παράθυρο.Ήταν μισοσυννεφιασμένα, λίγος ήλιος.Κρύωνα και κάπως..Μπροστά μου έβλεπα την πρασινάδα και τα δέντρα του campus και σκεφτόμουν ότι είναι όμορφα.Πιο πίσω απλωνόταν το μίζερο και άσχημο Eindhoven και σκεφτόμουν πως δεν μου αρέσει καθόλου.Σκεφτόμουν ότι ήμουν χαρούμενη το πρωί και γενικά είμαι καλά αυτές τις μέρες, αλλά αν υπήρχε ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελα όσο τίποτα να βρίσκομαι , αυτό θα  ήταν η Αθήνα. Ενιωσα αβάσταχτη μελαγχολία, θυμήθηκα που είχα έρθει πριν 1 χρόνο γεμάτη όνειρα και αισιοδοξία και πήγαν όλα γάμα τα,σκεφτόμουν πως αν είχα μείνει στην Αθήνα ίσως και να ήταν καλύτερα.Κάποια δουλειά θα είχα βρει.Θα ήμουν εκεί σε όλα αυτά που έγιναν, πολλά ίσως να ήταν αλλιώς..Αλλά είπαμε.Και έχουμε πει κι άλλες τόσες φορές.ΕΠΙΛΟΓΕΣ.Και αφού τις έκανες, σκάσε και κολύμπα.Μελαγχόλησα τόσο, που άρχισα να κρυώνω πιο πολύ και νευρίασα και λίγο με τον εαυτό μου.Και τότε είπα "Βρε αστοκαλο.Μια χαρά θα είσαι και εδώ.Όλα καλά θα πάνε." . Και φάνηκαν να χρωματίζονται όλα.

πλειλιστα

1. Pearl Jam-Black
2. Tom Yorke-And it rained all night
3. Tom Waits-Ol'55
4. Nick Cave and The Bad Seeds-Love Letter
5. Tom Waits-I'm your late night evening prostitute
6. Tori Amos -Angie
7. Simon&Garfunkel-Sound of Silence
8. Tori Amos-Thank you
9. Tori Amos-Cool on your island
10. Nick Cave and The Bad Seeds-The Mercy Seat
11. Radiohead-Fog
12. Sleepin pillow -Once
13. Nick Cave and The Bad Seeds-The Singer
14. Nick Cave and The Bad Seeds-Still in Love
15. Nirvana-Where did you sleep last night
16. She & Him-You really got a hold on me
17. Sleepin Pillow-Masterpiece
18. Jeff Buckley-Lover you should've come over
19. Leonard Cohen-Sisters of Mercy
20. Sleepin Pillow-Pathetic

Και άνοιξα το γιουτιούμπ πιο νωρίς και είδα ένα ακουστικό βιντεάκι που δεν θα πω ποιο είναι γιατί δεν γουσταρω τώρα και μου ήρθε όρεξη για μουσική με ακουστικά και τίποτα άλλο.Και έβαλα κι ένα ποτήρι νερό (όχι κρασί όπως θα περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος) και έφτιαξα την παραπάνω λίστα και άρχισα να απολαμβάνω..

Η μουσική έχει αυτή την ιδιότητα πάνω μου (και προφανώς και σε πολύ κόσμο ακόμα) που δεν μπορώ να την εξηγήσω.Με κάνει να αισθάνομαι.Με όλη τη σημασία της λέξης.Και με όλο μου το είναι.Νιώθω να περνάει σε όλο μου το σώμα και να κυριεύει κάθε κύτταρό μου.Από τις άκρες των δαχτύλων μου μέχρι το στομάχι μου.Αυτό το συναίσθημα νομίζω το ένιωσα πρώτη φορά ακούγοντας το Shine On (you crazy diamond) (Pts 1-5) και από τότε είναι στανταράκι.Το συναίσθημα αυτό..

Η μελωδία.Οι στίχοι.Από το όποιο τραγούδι επιθυμώ να ακούσω την εκάστοτε στιγμή..

Έτσι πάει.Το βράδυ μου έγινε υπέροχο..Απλά με 20 τραγούδια..όμορφα..

πολλες τελίτσες-αποσιωποιητικα.

Ήταν αλλιώς.Σκεφτόταν τα συναισθήματα, αυτά τα τόσο έντονα που την πλυμμήριζαν πριν κάποιους μήνες, και δεν ένιωθε. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι και πώς, αλλά ήταν διαφορετικά. Τα πράγματα δεν είχαν αλλάξει ιδιαίτερα.Τα πρακτικά ζητήματα τουλάχιστον.Αυτά ήταν σχεδόν σταθερά.Μέσα της όμως.Μέσα της ήταν αλλιώς.Μεσολάβησε ο καιρός ίσως;Η λογική ξεκίνησε να κάνει την δουλειά της;Κι η καρδιά; Τι έκανε;Το πήρε απόφαση μάλλον.

Μιλήσανε.Τον είδε.Δεν ένιωσε.

Ήταν αλλιώς.

......................................................................................................................................................................
Σκέφτομαι, σκεφτομαι, σκεφτομαι , σκέφτομαι.Εκείνες τις άσχημες στιγμες.Πόσο με είχες πληγώσει.Πόσο πολύ..Δεν μου άξιζε ρε γαμώτο.΄'Οχι.Δεν μου άξιζε γι' αυτό που σου έδωσα.Για όλα αυτά που έκανα και για όλα αυτά που είμαι.Δεν μου άξιζε.Τέλος.Άντε γεια.Είσαι παρελθόν.ΝΑΙ.Πρώτη φορά το πιστεύω τόσο.

The state I'm in

Είμαι στα πρόθυρα της σήψης.Έχω να πατήσω άσφαλτο από εχθές το πρωί και να βάλω κάτι άλλο πέρα από φόρμες από την Παρασκευή το βράδυ. Μπορεί να μην φαίνεται too much τωρα, αλλά για μένα είναι σαπίλα.Μεγάλη κιόλας.

Όλο το ΣΚ άκουγα μουσική.Νταουνιάρικη κυρίως.Ήταν ό,τι έπρεπε διότι για μυστήριο λόγο δεν με έριξε καθόλου.Ίσα ίσα, με είχε βάλει στο μουντ της φάσης της σαπίλας.

The state I'm in είναι περίεργο.Γεμάτο σκέψεις και αναμονή.Η ζωή μου δεν είναι υπο τον έλεγχό μου ακόμα και αυτό με αγχώνει.Αλλά όπως είπα και πριν έρθω εδώ, δεν τρέχει και τίποτα αν δεν τα ελέγχω όλα.Ναι οκ.Αυτή είμαι εγώ.Ηρεμώ μόνο όταν έχω τον έλεγχο.Και γι αυτό βάζω τάξη τώρα, για να τον ξαναπάρω στα χέρια μου και να μην καταφεύγω σε ανορθόδοξους τρόπους άσκησης ελέγχου σε "κατι".Σε καλό δρόμο είμαι δηλαδή.Έτοιμη λοιπόν για σούπερ νέα και ωραία πράματα, εξού και οι σκέψεις.Και είναι σκέψεις για την ζωή μου γενικότερα και τους ανθρώπους σε αυτή.Και είναι και σκέψεις και για μένα.Το τι κάνω, γιατί κλπ κλπ.Υπεραναλυση δηλαδή.Χρήστος.

Πάλι καλά.Δεν είναι τουλάχιστον όλα χυμένοι καφέδες στο κεφάλι μου μέσα.

Σε σειρά.

Mood: ΟΚ.

Listening :Pink Floyd -Granchester Meadows στο ριπιτ

Eating : Τώρα τίποτα..Πριν λίγο κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο μαγειρεμένο από τον φοβερό συγκάτοικο Μήτσο.

Drinking: Κόκκινο κρασί.Μπεκροπίνω μόνη μου that is

Thinking:Αυτά που πρόκειται να γράψω και άλλα πολλά που θα τα γράψω μάλλον αύριο ή όποτε.

Χαομένα όλα στο κεφάλι.Λογικό να αγχώνεσαι και να μην μπορείς να κουνήσεις.Και η λύση είναι τόσο απλή.Μια βαθιά ανάσα κι ένα τσακ ώστε να τα βάλεις όλα κάτω και να δεις τί πρέπει να κάνεις και με ποια σειρά.Τόσο απλά.Κι αμέσως επέρχεται η ηρεμία.Γιατί ξέρεις πλέον.Και να, πώς να το κάνουμε, όταν ξέρεις είναι αλλιώς.Έχεις την σιγουριά

Έτσι έκανα κι εγώ σήμερα.Από το πρωί το απέφευγα τεχνιέντως, αν και το είχα στο μυαλό μου.Δεν πήγαινε άλλο.Με έφαγε το άγχος και ο πανικός πέρσι, δεν θα μπορούσα πάλι..Έπρεπε να γίνει.Μετά από ένα γεμάτο πρωινό και έναν απολαυστικότατο καφέ κάθησα, πήρα βαθιά ανάσα και έβγαλα το μπλοκάκι μου.Άνοιξα τα mail μου και το site του πανεπιστημίου, τον οδηγό σπουδών και είδα που βρίσκομαι και τι μένει και τι πρέπει να γίνει.Δεν λέω,έβαλα μεγαλεπίβολους στόχους, αλλά γιατί όχι;Εξάλλου έτσι είμαι εγώ ΚΑΝΟΝΙΚΑ.Όταν πω "Θα το καταφέρω" το καταφέρνω.Γενικότερα, ο λόγος μου συμβόλαιο που λέμε.Αστείο.Κακό.

Μπήκε λοιπόν το πρόγραμμα.Απομένει η πραγματοποίησή του.Με αρχή την Τετάρτη που ΠΡΕΠΕΙ να περάσουμε το μάθημα.Τόσο απλά.Και μετά όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Με την Ε. σκεφτόμασταν τι είναι τόσο διαφορετικό και μας έχει πιάσει αυτός ο πανικός και το "δεν ξέρω τι μου γίνεται σε φάση".Και ψιλοβρήκαμε την απάντηση.Και την λύση.Αυτή που λέω εδώ.Σιγά σιγά και βήμα βήμα. Αυτά για απόψε.

παει το ποδήλατο

Όταν είχα συναντήσει εκείνον τον Ολλανδό κυριούλη πέρσι τον Οκτωβρη με σκοπό να αγοράσω το παλιό του ποδήλατο δεν είχα καν φανταστεί πόσο πολύ θα το αγαπούσα το καφέ αυτό ποδηλατάκι.Ήταν ένα όμορφο ποδήλατο, κλασσικό Ολλανδικό, σιδερένιο και όχι αλουμινένιο.Βαρύ πράμα.Παλιό.Το αγάπησα λοιπόν, κι αν και ήταν καπως στραβή η μία ρόδα και κάπως ψιλή η σέλα, ο κύριος μας διαβεβαίωσε ότι πρόκειτα για πολύ καλό ποδήλατο κι έτσι το αγόρασα.Μου είπε κι ο Π. ότι με κάποιες μικρές διορθωσούλες θα είναι αστέρι.Έτσι κι έγινε..Μια χαρά με βόλεψε.'Ολο και κάτι του χάλαγε βέβαια, όλο και κάτι φτιάχναμε, αλλά κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.

Προχθές το βράδυ πήγα να συναντήσω τον Π. για να έρθουμε σπίτι να πάρει κάτι πράγματά του και μου είπε πως κάτι δεν πάει καλά με τη ρόδα.Δεν δάγκωνε τη γλώσσα του; Το επόμενο πρωί έσπασε η πιρουνα που κρατάει την μπροστινή ρόδα και όλοι καταλαβένεται ότι μπαι μπάι ποδηλατάκι μου..Πάλι καλά που αυτό έγινε ενώ δεν ήμουν πάνω.Θα είχα κατασβολωθεί που λένε και στο χωριό μου..

Το πρόγραμμα λεει τώρα περπάτημα μεχρι να δω τι θα κάνω.Και ο Π. υποσχέθηκε να έρθει να με βοηθήσει να φτιάξουμε το παλιό ποδήλατο της Ε. που είναι πολύ καλό κατα τ'άλλα για να έχω κι εγω..

Αυτά.Ολλανδικές ιστορίες για αγρίους.

In my mind all the time

Είναι όλα αυτά που λέγαμε για την συνειδητοποίηση.Και εμένα μάλλον δεν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία.

Είναι οι στιγμές που εκεί που κάθεσαι ωραία και καλά σου σκάνε οι φλασιές και λες..."Πωωωω ρε φίλε.Τι λες τώρα"..Αλλά ξέρεις..όχι με την καλή έννοια, της ευχάριστης έκπληξης.Με την πιο άσχημη που μπορεί να σου σκάσει.

Χθες όλη μέρα ήσουν στο μυαλό μου κύριε Νίκο.Όλη μέρα όμως.Γιατί ότι κι αν έκανα σκεφτόμουν πώς θα το έκανες εσύ ή τι θα σκεφτόσουν για μένα.Μίλαγα με κόσμο,έβλεπα να γίνονται διάφορα γύρω μου και εγώ σκεφτόμουν ότι στα λέω και σένα και συζητάμε και εκπλήσεσαι και γουστάρεις και ξέρεις..Κάνουμε την "κουβέντα" μας.

Και όταν πέρναγα από εκείνο το καφέ που είχαμε κάτσει μαζί, δέθηκε κόμπος το στομάχι μου.Έφερα στο μυαλό μου την εικόνα μας να καθόμαστε και να πίνουμε εσπρεσσάκι και να κουβεντιάζουμε.Και μετά πέρασα και από το "Ilios" και θυμήθηκα που σε έιχε εκνευρίσει ο τύπος εκεί, και τελικά το βραδάκι κάτσαμε στον Ιταλό για φαγητό, και ζήταγες ψωμάκι και δεν καταλάβαινες γιατί φέρναν αυτά τα μικρά απαίσια.

Σκεφτόμουν που είμασταν μαζί στο τρένο και σου κράταγα το χέρι και ένιωθα ζεστασιά, όπως πάντα.

Και την αγωνία σου για την μέρα που θα έφευγες.Ανασφάλεια.Δεν καταλάβαινα γιατί,δεν είχα συνηθήσει να είσαι έτσι.Αργότερα κατάλαβα.

Είχα δει τα σημαδια.Όλα.Αλλά που να πάει το μυαλό μου.Τόσο ξένο φαινόταν όλο αυτό.Όπως όταν ήμουν νηπιαγωγείο και έκλαιγα τα βράδια από φόβο μην πάθεις τίποτα, εσύ κι η μαμά.Και μετά απλώς έδιωχνα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου.Έτσι μάλλον  έκανα πάντα.Κι όταν όλα ήταν τόσο εμφανή εγώ απλώς δεν έβλεπα.

Σε σκεφτόμουν όλη μέρα εχθές. Όλες μου οι σκέψεις είχαν ένα παρακλάδι που λεγόταν Νικάκης.Ή πιο απλά μπαμπάς. Εικόνες όμορφες και γελαστές.Εικόνες των τελευταίων στιγμών που μου φέρναν λιγμό και τον έπνιγα γιατί θα στεναχωριόσουν μαζί μου πάρα πολύ άμα το έβλεπες.

Η τελευταία κουβέντα που είχαμε κάνει μαζί ήταν για τον Π.και μου είχες πει πως όλα θα πάνε καλά.Ενώ ήξερα ότι δεν θα πάνε και έβλεπα πως ήταν ψιλοτελειωμένη η κατάσταση με τον Π., επειδή μου το είπες εσύ το πίστεψα.Και ήθελα τόσο να το πιστέψω.Και το είχες πει εσύ.Κι έτσι ηρέμισα.

Το βράδυ που γύρισα σπίτι πείναγα.Έκανα 2 αβγά ομελέτα.Σκατά, πάλι εσένα σκεφτόμουν και πως μύριζε το σπίτι όταν μαγείρευες εσύ.Είχε μια συγκεκριμένη όμορφη μυρωδιά και αίσθηση, ότι κι αν έφτιαχνες.Από ψαρόσουπα, μέχρι αυγά τηγανητά.

Και φυσικά το βράδυ είδα το πιο όμορφο όνειρο.Εσένα.Ήταν βέβαια λίγο διαφορετικό από τις άλλες φορές.Είδα ότι είχα την ικανότητα να σε ζωντανεύω και να σε φέρνω κοντά μου όποτε ήθελα,απλώς για περιορισμένη ώρα.Και έτσι είχα κάνει.Και σε έιχα αγκαλιά.Και ήταν και το Μαρικάκι σου εκεί κοντά και μου έλεγε να σε κρατήσω λίγο ακόμα, αλλά εγώ δεν μπορούσα γιατί είχε τελειώσει ο χρόνος και έπρεπε να φύγεις.Αλλά της υποσχέθηκα ότι σε λίγες ώρες θα σε ξαναφέρω..

Σε είχα τόσο μέσα στο μυαλό μου.Θα ήθελα τόσα να σου πω..Στα λέω νοητά και δεν ξέρω αν ακούς.Βλέπεις;..

κακο κι αυτο με μενα

Εκεί που λέω ότι έχω ηρεμίσει και ότι όλα μου είναι κομπλέ εδώ στο καινούριο σπίτι και είμαι και πολύ πιο ήρεμη γενικότερα, να σου και η μέρα που ξυπνάω άσχημα.Και δεν έχω όρεξη όχι για διάβασμα, αλλά για τίποτα.Και αππαπα..Στραβά κι ανάποδα μου φαίνονται όλα από το πρωί. Και ακόμα περισσότερο εγώ η ίδια.Η κοιλιά μου να πετάει ,, τα μαλλιά μου να μην στρώνουν και τα λοιπά και τα λοιπά.Και μαγείρεψα τελικά γαρίδες γιουβέτσι και περίμενα και την Θ. να φάμε παρέα , και φάγαμε και να 'μαι τώρα να νιώθω σαν μια αγελάδα άσχημη. 

Και για κάποιο λόγο ήθελα να γκρινιάξω εδώ στο μπλογκ και να ηρεμήσω.Όχι ότι ηρέμισα, αλλα ας είναι..Γκρίνια γκρίνια και ξανά γκρίνια!

Eindhoven και παλι

Δεν μπορώ να πω..ολα φαίνονται καλύτερα.Νέο σπίτι, νέοι συγκάτοικοι, νέες καταστάσεις. Το καλοκαίρι πρόλαβα να μέινω μόνο μια μέρα στο καινούριο σπίτι.Δεν το έζησα καθόλου.Τώρα είναι αλλιως.Γυρνάς και είτε βρίσκεις τους αλλους, είτε τους περιμένεις.Οικογενειακά και όμορφα.Καθόμαστε και τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι.Και είναι καλά.Λέμε βλακείες.Γελάμε.Αράζουμε.Νιώθω όμορφα λοιπόν, all in all. 

Κι αυτή η βροχή δεν με ενοχλει και τόσο. Ή έστω δεν την αφήνω να με ενοχλήσει. Τα υπόλοιπα θα έρθουν.Σιγά σιγά. Και το άγχος που εξακολουθεί να με κατατρώει τον τελευταίο καιρό, θα το αποβάλλω κι αυτό.Οι σκέψεις μου θα μπουν σε σειρά και όλα θα είναι στρωμένα.Τώρα αυτό είναι υπερβολική αισιοδοξία;Κι αν είναι, ποιος χεστηκε; Όλα θα προχωρήσουν.Αμ πως..!

ας πούμε τι;

Επιλογές είναι όλα ρε παιδί μου.Επιλογές απλώς.Και δεν ξέρεις αν είναι σωστές ή λάθος.Εσύ απλώς επιλέγεις.Και βλέπεις.Τα αποτελέσματα σου δείχνουν. "Κι αν δεν είχα κάνει αυτή την επιλογή;"..Φαντάζεσαι πόσα θα ήταν αλλιώς; Είναι σαν το Butterfly Effect. Το πέταγμα της πεταλούδας και καλά που μπορεί να τα αλλάξει όλα αν γίνει σε άλλη χρονική στιγμή ή αλλιώς ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων.

Μάλιστα.

Και τι είναι αυτό ακριβώς που λέμε "κλικ".Και πώς γίνεται; Και πώς το καταλαβαίνεις; Άμα σκέφτεσαι τον άλλο; Λίγο σουρεαλιστικό δεν είναι αυτό; Από εκεί που δεν ξέρεις κάποιον καν, την επόμενη στιγμή να είναι μέσα στο μυαλό σου συνέχεια;Τρελό.

Και έστω ότι νομίζεις ότι σου έχει κάνει το κλικ.Κάτι μέσα σου όμως λέει όχι.Άρα φταις εσύ ή απλώς δεν έγινε το κλικ; Και γιατί μετά αλλάζει και σκέφτεσαι κάποιον άλλον.Όχι τα πάλια!Άλλα πράγματα.Καινούρια.Αλλά ποιος ορίζει το κλικ.Μάλλον πώς το ορίζει.Και πώς είσαι σίγουρος;Και οι άλλοι τι φταίνε;

Αναπάντητα ερωτήματα.

Εν τω μεταξύ έχεις και τα παλιά να μην σε αφήνουν σε ησυχία.Και ακούς το Suedehead και το Laid και είναι τόσο μα τόσο evol και ακριβώς μέσα στο κεφάλι σου που θες να τα σπάσεις όλα.Τα μούτρα του, τα μούτρα της.Τι φταίει κι αυτή;Μικρή και βλαμμένη είναι.Κι αυτός ακόμα πιο βλαμμένος.Ασε τον και προχώρα.Ε τον άφησες.Και είσαι οκ.Αυτός δεν σε αφήνει.Με νοιάζει λέει.Τι σε νοιάζει ρε λεβέντη μου;Εσύ έφυγες in the first place.Τι ωραία που το μιλώ το αγγλικό.

Μεθαύριο σαλπάρουμε.Πετάμε δηλαδή.Για Ολλανδία.Ξανά μανά τα ίδια.Με περισσότερη όρεξη τώρα νομίζω. Αισιόδοξα.Καλή φάση.

το καλοκαιρι μου

• Φραπές με 4 παγάκια και σπαστό καλαμάκι και γάλα νουνου κάθε πρωί
• να κρυώνω από το ερκοτίσιο
• μεσημεριανοί καφέδες και Σουρωτες στην πλατεία Βαρνάβα με τις φίλες
• βραδυνές μπύρες και σουρωτές στην πλατεία Βαρνάβα με τις φίλες
• κυριακάτικα μπάνια στον Α.Νικόλαο μετά το Λαγονήσι
• Χατζηφραγκετα
• καλτ αμαξάκι τρελό
• εξαρχειοβόλτες
• βόλτες με την Ελένη
• Αραγμα στο σπιτι της Ειρήνης
• χορός στο Μποέμ και σφηνάκια μέχρι να γίνουμε ντεκολέ.
• μουσικοδημιουργίες με το Εφάκι μου.
• φαγητό στο Ψυστό
• ρακές στο Τρίκυκλο
• βόλτα με τον Φρ.
• ζηλια-γκρίνια-τσακωμός-κλάμα που φυσικά έχει να κάνει με τον Π.
• λείπεις νταντυ κουλ.πολύ
• μαυρισμα
• ηλιος μεχρι να πάθω ηλιαση-μαζεμα αποθεμάτων για τον χειμώνα
• ροτζερ γουοτερς
• χειροφίλημα
• ξύπνημα και πρωινό φιλί
• γελια μέχρι δακρύων
• δολοφονία κατσαρίδας (στο ριπιτ)
• αντηλιακό
• πεπονι και ροδάκινα
• ντοματοσαλατα με ανθότυρο.
• ντακος
• Κρητη
• Αντιπαρος
• Σύρος
• Λα Λούνα και χορος και μπυρες
• παγωτό απο τη Βικυ
• παγωτίνια απο τον Αρτοποιητη
• κέρασμα μωσαικού απο την Κ.
• τηλεφωνήματα
• κιθάρα
• τραγουδια και δημιουργίες
• ε μααααα
• αφραγκιές.
• μπαίνεις στο λεωφορείο χωρις εισητηριο
• σανδάλια
• σαγκρια
• ψαρι
• αστυνομικο μυθηστόρημα
• ψαθα γεματη αμμο
• πετσετα που κοντευει να σπασει απο το αλατι.
• ερωτες ή ενθουσιασμοι
• "-Γεια!Ήθελα να σου πω πως είσαι πολύ όμορφος
• -Κι εσύ τι νομίζεις;Δεν είσαι?"
• Το πιο ακριβό μοντέλο μωρό μου είσαι εσύ και δύσκολη δευτερη φωνή
• Ξεπλύμα.Κατω του μετριου
• Ντουσακι
• "Ειμαι ευάλωτος¨
• "Μελανουρι.."
• λίγο άγχος, πολλή αγωνία..
• msnοξενύχτι
• χαμόγελα
• ανυπομονησια
• Ηρακλειο 
• φαγητο μεχρι σκασμου
• σπασμενα γυαλια ηλιου
• φωτογραφιες
• συναυλιες και λαιβ
• κρητικα
• πέρασαν γρήγορα οι μέρες..

Αύγουστοι

Τους περισσότερους Αύγουστους της ζωής μου τους πέρασα στην Κρήτη, στο χωριό.Μαζί με τον παππού και την γιαγιά, και τους γονείς το 2ο 15μερο..Και ήταν όμορφα και ξέγνοιαστα. Θάλασσα, ντοματοσαλάτα με μπόλικο λάδι για παπάρες, λαδερά της γιαγιάς, βόλτες με τη Γ και τη Μ και τα ξαδέρφια, ύπνος τα μεσημέρια με τατζιτζίκια και με μουσικές στο ντίσκμαν, παγωτά, ηλιοβασιλέματα και πανσέληνοι.Πέρνγαν οι μέρες και δεν το καταλαβαίναμε και ερχόταν ο Σεπτέμβρης με την πανέμορφη ήρεμη θάλασσα και εμένα να μπαίνω στο καράβι και να επιστρέφω στην Αθήνα για να πάω σχολείο και να αρχίσει άλλη μια χρονιά-σεζόν..

Μετά τέλειωσε το σχολείο και οι διακοπές διαφοροποιήθηκαν..Μεγαλώνεις, πιάνεις και καμιά δουλειά το καλοκαίρι, έχεις και κανα αγοράκι και όταν οι γονείς κατεβαίνουν στο χωριό εσύ θες να είσαι "μόνος" στην Αθηνα. Μεγαλώνει κι ο παππους, δεν αλλάζει, αλλά φεύγει η γιαγιά και δεν υπάρχει ο βράχος που σπάει τη στρατιωτική πειθαρχία και κανείς δεν κάνει κέφι να πάει στο χωριό το καλοκαίρι..Κι έτσι οι τελευταίοι Αύγουστοι της ζωής μου περνάνε σε διάφορα Κυκλαδίτικα νησιά και στην Αθήνα.Κυρίως στην Αθήνα..Μόνη ή με παρέα..

Ο περσινός Αύγουστος με βρήκε στην Ολλανδία.Μόνη σε γενικές γραμμές.Και με μια ξαφνική επιστροφή.Και πριν ένα χρόνο ακριβώς, τέτοια ώρα ήμουν έξω από ένα χειρουργίο και περίμενα. Μην ξέροντας τίποτα, ακούγοντας ό,τι θέλαν να μου πουν. Και με ελπίδα.Πάλι καλά.Όχι ότι έβγαλε και κάπου..

Σκατένιος Αύγουστος εκείνος.Του 2010.Τρώει Χ. Και έρχεται και το φέτος.

Ο φετινός Αύγουστος με βρήκε στην Αντίπαρο, στην Αθήνα, μετά στην Κρήτη και μετά πάλι στην Αθηνα να κάνω τα γνωστά πράγματα και να περιμένω να φύγω για πάνω πάλι.Δηλαδή όχι να ανυπομονώ.Αλλά να ξέρω πως θα γίνει.Και να το περιμένω.Και να σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασαν οι μέρες, πόσο μου είχαν λείψει όλοι και όλα εδω, πόση αισιοδοξία μπορεί να σου φέρει μέσα στο κεφάλι μια σκατένια χρονιά.Και να ακούω τον Syd Barret να τραγουδάει Wined and Dined και να σκέφτομαι μόνο καλοκαίρι και ευτυχία

Και οι Αύγουστοι κάπως έτσι θα περνάνε πάντα και πάντα όλοι θα τους θυμούνται για τον ένα ή τον άλλο λόγο.Κι αν  δεν έχει νόημα αυτή ανάρτησή μου δεν πειράζει και πολύ γιατί είναι Αύγουστος.

Και όταν χιονίζει και κάνει κρύο στην Αιντχόφα εγώ Wined and Dined θα ακούω και θα έρχομαι με το μυαλό εδώ..

Στην Κρήτη αδελφές μου, στην Κρήτη

Κάνεις το καλό και έρχεσαι στην λεβεντογέννα έτσι για λίγο..Για να περάσεις καλά βρε αδερφέ, και να δεις και λίγο τους συγγενείς.Αλλά κυρίως για να διακοπάρεις λίγο ακόμα πρωτού αρχίσεις να ακούς αυτά τα «Καλό χειμωνα» και «Τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» που ανέφερα σε προηγούμενη αναρτηση και που απλώς απαγορεύονται ρητά!!!! Το λέω να το ξέρουν όσοι πρόκειται να με συναντήσοουν τις επόμενες μέρες..Δεν λέμε αυτές τις κουβέντες, ντάξει;

Και ξεκινάς λοιπόν για το όμορφο νησί σου.Με χαρά και λαχτάρα.Και στο καράβι αράζεις και ακούς μουσική.Ανακαλύπτεις πόσο πανέμορφο μπορεί να είναι ένα κομμάτι που δεν είχες καν προσέξει.Για το “Grapefruit Moon” του Tom Waits λέω..Υπέροχο και άκρως συναισθηματικό.Και κοιμάσαι και λίγο στα αεροπορικά καθίσματα , που με σοφία σε συμβούλεψε η μητέρα να πας (περίπου 4365246354 φορές-λες δίκιο θα έχει), κοντεύεις να πάθεις πνευμονία βέβαια από το ερκοτίσιο του πλοίου αλλά αυτό είναι κάτι που θα το πάθαινες όπου κι αν καθόσουν, οπότε πάει στα κομμάτια.Και φτάνεις.Πατάς το ιερό χώμα.Κι εκεί αρχίζουν τα «βάσανα».Διότι όσο είσαι με τη Β και την Ε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.Περνάς φίνα και γελάς και πάς και στην "Ουτοπία" και τρως φοντύ σοκολάτας και γουσταρεις με χίλια.Αλλα μετά κάνεις το τραγικό λάθος και περνάς από τη θεία Γ. έτσι για να πεις ένα γεια σαν ευγενέστατη νέα που είσαι.Τα τρία κορίτσια ανυποψίσαστα προχωρουν στην οδό Επιμενίδου και μπαίνουν μέσα.Και η θεία η Γ. παθαίνει κοκομπλόκο και αρχίζει να φωνάζει από τη χαρά της και κάνει σχέδια.Χωρίς τον ξενοδόχο φυσικά.Αντε να γλυτώσεις και αντε να εξηγήσεις ότι κάτι είχες κανονήσει και με τον θείο τον Ζ.Κανένα πρόβλημα, του τηλεφωνάει κι αυτού , που επίσης κάνει σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο-παίζει ο Χαρούλης λέει αποψε, να παμε να τον ακούσετε-Άσε μας ρε Χριστιαννέ μου ήρθαμε 3 μέρες και θα ακούμε τον Χαρούλη.Καλός ο Χαρούλης αλλά τον είδαμε ξανα.Φτανει.-τελοςπαντων στην κανονήσαν την αυριανή μέρα κι αν μπορείς φέρε αντίρρηση.Χα!  Την πάτησες.Δεν μπορείς.

Έρχεται η επόμενη μέρα.Μια μέρα φουλ στο φαί και τους συγγενείς και τις Ηρακλειώτικες (με την κακή έννοια) συμπεριφορές-ανταγωνισμούς του κώλου-κουτσομπολιά.Αλλά για να μην είμαστε κι αχαριστοι και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, δεν ήταν και τόσο άσχημα Τιμολέων..Μια χαρά περάσαμε εν τέλει, οικογενειακα, ίσως να σου είχε λείψει και λίγο αυτό..έλα μην γκρινιαζεις..Φάγατε και καλά.Πολύ και καλά..Κράτα απόθεμα λέμε, έρχεται δύσκολος χειμώνας..

Η επόμενη μέρα προστάζει χωρίο-Ρουμελί-και το έργο όλοι το έχουμε ξαναδεί.Ξέρουμε τι πρόκειται να επακολουθήσει..Ο παππούς ίδιος και απαράλλαχτος.Ίσως ακόμη χειρότερος, ίσως παραμεγάλωσες και σου φαίνεται τόσο ανυπόφορος όσο δεν πάει..Και φτάνεις εσύ και η αδερφή σου στις 12.30.Και σε καθίζει στο τραπέζι να φας..Ψητό.Και σαλάτα.Και τυρί.Και «φάε, τίποτα δεν τρως-εδώ είναι το κρέας-κρασί γιατί δεν πίνεις..»..Βρε καλέ μου..Πριν 2 ώρες ξύπνησα.Το τοστ και ο καφες ακόμα δεν έχουν πάει κάτω..Ναι καλά..Μετά απαιτεί να κοιμηθείς για μεσημέρι..Μα πριν λίγο ξύπνησα-άσε με.Όχι να ξεκουραστεις…Και νταξ…Λες ναι ναι, και τον αγνοείς για λίγο, και φεύγεις, πας να δεις την γιαγια στο άλλο σπίτι που πάντα είναι καλύτερα εκεί.. Και ο παππούς σπάει τα τηλέφωνα και τα νεύρα σου.Και μεταξύ μας τώρα-το χωριό φέτος δεν παλεύεται συναισθηματικά.Πολύ βαριά ατμόσφαιρα.Ο μπαμπάς λείπει πολύ και δεν το χεις καθόλου.Και βαριέσαι κιόλας, και σου σπάνε και τα νεύρα.Αι στα κομμάτια, θα φύγω το βράδυ ξανά..Και φευγεις, μετά από βόλτα με τον παππού στο Ρέθυμνο και φαί σε ένα τελειωμένο τουρστομάγαζο στην παραλία.Απο αυτά με τις μπαμπού καρέκλες.Μα τι σκεφτόταν..Παραδόξως το ψητό χταποδι δεν ήταν χάλια..Και η κρέπα που μας κέρασαν ήταν νοστιμότατη, αλλά με χαρά φεύγεις..

Φτάνετε Ηράκλειο ξανά.Τι χαρά.Περιπτερο, πατατάκια και σπίτι άραγμα τα τρία κοριτσάκια με ημιγλυκο ερυθρο οίνο και σόδα για να χωνεψουμε όσα μας έχουν ταίσει (ναι καλα..τραβάτε με κι ας κλαίω).Και κοιμάσαι ξερός, χωρίς ξυπνητήρια.Ναι καλα.Τωρα εσύ λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο γιατι στις 8.30 σε παίρνει τηλεφωνο ο παππούς να δει αν τακτοποιήθηκες.Κανεις την πάπια, δεν το σηκώνεις.Ξαναπαίρνει.Ξανά την πάπια.Ακούς ότι παίρνει και την Ε. Καλά, δεν ξυπνάει ούτε με σφαίρες, του το κλείνει στην μάπα, ξαναπαίρνει εσένα.Ανάθεμα τα κινητά λες,το σηκώνεις.Θελει αναφορα για το τι θα κανεις..του λες μέσες ακρες και τον παρακαλείς να μην πει τιποτα στους λοιπους συγγενεις μπας και ηρεμίσεις λιγουλάκι,ναι ναι..σε διαβεβαιωνει..Πλάκα κανεις.το Επόμενο 5λεπτο ο θειος Ζ έχει πάρει 2 φορές και ρωταει αν θέλουμε να φάμε..Λες ότι η γιαγια έδωσε φαγητο και καλύτερα  να τα πουμε το απογευμα, ναι ναι παιδί μοου, ό,τι θέλετε, γιουβετσάκι να βαλω; Όχι όχι φαί θείε μου, λίγο θα κάτσουμε έχουμε δουλειες..Δεν ξέρω αν κατάλαβε..Σειρα έχουν οι υπολοιποι που πρέπει να χαιρετήσεις πριν φύγεις , γιατί είπαμε, είστε ευγενέστατα κορίτσια, με τρόπους..Δεν γίνεται να φύγετε έτσι..

Επιστροφή στην Αθήνα.Κι ενώ πριν 4 μέρες περίμενες να είσαι λίγο μελαγχολικός που φεύγεις από την Κρήτη και που πρόκειται να αρχίσεις να ακούς τα «Καλο χειμώνα», σινάμα και κάπως πιο ξεκούραστος , εσύ  όμως νιώθεις χαρά και ανακούφηση..Γιατί άραγε..Ινκόγκνιτο την επόμενη φορά..